Η επιλογή του Συναισθήματος και το Πνεύμα των Χριστουγέννων

Μέσα στον καταιγισμό των φετινών, Χριστουγεννιάτικων κατασκευών, έχουμε βάλει λίγο στην άκρη την έκφραση μέσα από την γραφή. Σαφώς και οι χειροτεχνίες είναι εξαιρετικός τρόπος έκφρασης αλλά η γραφή έχει πάντα την ξεχωριστή χάρη της.

Είχα καιρό να ανεβάσω μία ανάρτηση με προσωπικές μου σκέψεις και συναισθήματα. Όχι γιατί δεν έχω άπειρα να σας εκφράσω αλλά γιατί ο χρόνος είναι λιγοστός και σαφώς την τιμητική τους έχουν οι κατασκευές μας εξαιτίας και της περιόδου που διανύουμε.

Αυτό που τριβελίζει αρκετά το μυαλό μου τον τελευταίο καιρό είναι η επιλογή του Συναισθήματος που κάθε άνθρωπος κάνει. Ίσως γιατί φέτος εγώ μετά από αρκετά χρόνια Επέλεξα να είμαι πραγματικά χαρούμενη και γεμάτη πληρότητα. “Επέλεξα” και χρησιμοποιώ αυτό το ρήμα γιατί δεν είναι ένα ουρανοκατέβατο συναίσθημα η χαρά και η ευτυχία. Είναι ένα συναίσθημα που επιλέγουμε εμείς οι ίδιοι πέρα από την γκρίνια μας και την μοιρολατρία μας. Ένα συναίσθημα και μία κατάσταση στην οποία ερχόμαστε μετά από αρκετή εσωτερική δουλειά με τον εαυτό μας.
“Με κάνεις να νιώθω χαρούμενος”, “με κάνεις να νιώθω δυστυχισμένη”, “οι κινήσεις σου με κάνουν να στενοχωριέμαι”. Το να μιλάμε στο δεύτερο πρόσωπο είναι στοιχείο που παραπέμπει στην πεποίθηση ότι οι άλλοι πάντα ευθύνονται για την δική μας ευτυχία ή την δική μας δυστυχία. Δίνουμε τόση εξουσία στους άλλους και οι δικές μας πεποιθήσεις απλώς πνίγονται μέσα στο σκοτάδι… Είναι τόσο τραγικό και μοιρολατρικό να πιστεύουμε πως πάντα οι άλλοι ευθύνονται για αυτά που νιώθουμε όταν η πραγματικότητα είναι πως εμείς έχουμε το μαχαίρι έχουμε και το πεπόνι, ή καρπούζι λένε; Δεν ξέρω…
Εμείς επιλέγουμε εάν θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι, χαρούμενοι ή δυστυχισμένοι και θυμωμένοι. Η επιλογή του Συναισθήματος μας και η Ανάληψης της πλήρους Ευθύνης της ενήλικης ζωής μας είναι το κλειδί που θα μας οδηγήσει στην επίτευξη των στόχων μας.
Δεν είναι ο άλλος που “μας σπάει τα νεύρα” αλλά εμείς που θυμώνουμε μαζί του, δεν είναι η κατάσταση που μας κάνει δυστυχισμένους αλλά εμείς που αισθανόμαστε δυστυχία απέναντί της! Δεν είναι ποτέ “οι άλλοι που…” αλλά “εμείς που δεν…”. Κάτσε σκέψου το και φιλοσόφησε το…

Εάν κάνουμε κτήμα μας, μέσα μας, αυτή την φιλοσοφία και την στάση ζωής όλα είναι πιο εύκολα. Σε όλα δίνουμε τις σωστές τους διαστάσεις και κυρίως διατηρούμε την δύναμη και την ψυχραιμία μας για να αντιμετωπίσουμε δύσκολες καταστάσεις.

Πολλές φορές νιώθω πως η χαρά μου ενοχλεί… Δημιουργεί άβολες αντιδράσεις ίσως και σιωπηλή κριτική του τύπου “ο κόσμος χάνεται και εσύ με τις κατασκευές σου”. Σε αυτή την περίπτωση ενώ παλιότερα ίσως να μη σήκωνα μύγα στο σπαθί μου, τώρα απλώς θα σας πω δεν κρατώ καν σπαθί… Κρατώ μία πελώρια κόκκινη καρδιά και λέω με όλη μου την αγάπη και μέσα από την καρδιά μου “εύχομαι να νιώσεις έστω και λίγο από την εσωτερική ηρεμία και πληρότητα που επιτέλους εγώ νιώθω”.
Δεν δικαιολογούμαι, δεν απολογούμαι, δεν εξηγώ και δεν δίνω λογαριασμό. Απλώς… δεν χάνω τον χρόνο μου, διότι ο χρόνος μου είναι πολύτιμος και οι παραπάνω ενέργειες μόνο χάσιμο χρόνου είναι…

Δεν μου χαρίστηκε ποτέ τίποτα, πάλεψα αρκετά σκληρά στη ζωή μου, και ακόμα παλεύω, για όλα όσα έχω καταφέρει να φτιάξω στην ζωή μου. Δεν ανήκω στην τυχερή κατηγορία των ανθρώπων που τους χαρίστηκαν πολλά όμως δεν νιώθω ούτε φθόνο ούτε ζήλια ούτε κακία! Λέω απλώς Δόξα τον Θεό που δόθηκαν αυτά που δόθηκαν σε εμένα! Το προσωπικό κόστος για όλα όσα έχω καταφέρει είναι γνώση καθαρά δική μου. Δεν περιμένω κανένας να μπορέσει να κατανοήσει και για να σου είμαι και ειλικρινής πλέον δεν με ενδιαφέρει, είναι κάτι δικό μου, κάτι πολύτιμο!
Όπως έχει πει μία φίλη, που έβαλε και εκείνη το λιθαράκι της στο να αλλάξω στάση απέναντι στο πως βλέπω τους άλλους ανθρώπους καθώς και την καθημερινότητα μου… live and let them live… Δεν μπορώ να κάνω απολύτως τίποτα για τη ζωή του άλλου παρά μόνο για την δική μου. Εγώ δίνω αγάπη σε όποιον ενδιαφέρεται να εισπράξει, αν όχι, καλή καρδιά!

Όλοι λέμε συνεχώς για το πόσο “δύσκολη” έχει γίνει η ζωή μας και πόσες κακοτοπιές κρύβει. Αυτή και μόνο η εικόνα που έχουμε δώσει για την ζωή είναι η αφετηρία στο γεγονός ότι δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι αν ζήσουμε απλώς “Καλά” ή “Καλύτερα” εξαρτάται καθαρά και μόνο από τις Επιλογές που θα κάνουμε. Κυρίως να αναλάβουμε την ευθύνη εμείς να χειριστούμε την δική μας ζωή και όχι σαν μοιρολάτρες να αφήνουμε να το κάνουν οι άλλοι για εμάς. Είναι βολικό το ξέρω…διότι μετά έχουμε που να ρίξουμε τις ευθύνες μας…Διότι εάν εμείς αναλάβουμε τις ευθύνες μας τότε το μοναδικό άτομο το οποίο θα ευθύνεται για τις επιλογές του θα είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Κάπως σκληρό δεν βρίσκεις;

Κλείνοντας αυτή την mini προσωπική ανάλυση η οποία να τονίσω έχει προέλθει μετά από έτη αναλύσεων και διαβάσματος… ίσως και μικρού παραπόνου αν θέλεις πάρε το…
Θα σας πω αγαπητοί και αγαπητές μου κάποια δικά μου προσωπικά συμπεράσματα…

1. να χαμογελάτε γιατί μόνο καλό κάνει (δεν είναι πάντα χαζοχαρούμενη η κοπελίτσα απέναντί μας με το χαμόγελο στα χείλη),
2. να κάνετε αυτό που τραβάει η ψυχούλα σας πέρα από τα πρέπει – ουστ ψυχαναγκαστικές μου τάσεις,
3. να αναλάβετε τις ευθύνες των επιλογών σας όχι μόνο στα λόγια αλλά και στις πράξεις,
4. βλέπετε με θετική άποψη την ζωή για να έχετε δύναμη στις πραγματικές κακοτοπιές,
5. αποφασίστε να αλλάξετε προς το καλύτερο τη ζωή σας κάνοντας ένα πλάνο (ένα-ένα βήμα τη φορά),
6. φέρτε γύρω σας ανθρώπους με θετική αύρα, κάποια επιρροή θα έχετε είναι βέβαιο (και μην τους κατακρίνετε επειδή εσείς δεν έχετε θετική αύρα),
7. δεν μπορείτε να νιώσετε ευτυχία εάν ο/η σύντροφος δεν νιώθει επίσης ευτυχία…αυτό γίνεται Πάντα και Μόνο σε συνεργασία, εκτός και αν η απόφαση είναι η παράλληλη (μη τέμνουσα πουθενά) πορεία,
8. μακριά από τοξικούς ανθρώπους που προκαλούν τοξικό περιβάλλον γύρω σας… οι στόχοι σας θα γίνουν αληθινοί αν ασχοληθείτε με το περιβάλλον γύρω σας. Το περιβάλλον είναι η γη που θα θρέψει τους στόχους σας και μετά θα ανθίσουν περήφανα. Εάν το περιβάλλον δεν είναι εύφορο, οι στόχοι σας απλώς δεν θα ευδοκιμήσουν όσοι προσωπική προσπάθεια και αν καταβάλετε.

Σας γλυκοφιλώ!