Φίλοι μου αγαπημένοι.
Υπάρχουν φορές που το μυαλό μου θέλει να ταξιδέψει.
Θέλει να ξεφύγει για λίγο από ανησυχίες και αγωνίες, προβληματισμούς, προγραμματισμούς, υπολογισμούς. Χρειάζεται ένα ταξίδι αναψυχής.
Και τότε καταφεύγω στην Ιζαμπέλ Αλλιέντε. Την αγαπημένη μου «Παραμυθατζού», όπως εντελώς αυθόρμητα ονόμασα διαβάζοντάς την. Την λέω έτσι ίσως γιατί οι ιστορίες της ακροβατούν ανάμεσα σε μια αδυσώπητη πραγματικότητα και σε ένα μυστηριακό παραμύθι, ή ίσως γιατί οι ιστορίες της κυλούν σαν παραμύθια και σε
παρασύρουν σε ένα αφηγηματικό ποτάμι που ρέει πότε σαν γαργαριστό ρυάκι και πότε σαν χείμαρρος ορμητικός ως την τελευταία συλλαβή.
Κυρίαρχο στοιχείο οι Γυναίκες και τα… Πνεύματα. Το φυσικό και το μεταφυσικό.
Άλλωστε μεγάλωσε από τριών χρόνων με τη μητέρα και τη γιαγιά της. Μια γιαγιά που μελετούσε τα άστρα και διάβαζε τη μοίρα.
Το βιβλίο που την καθιέρωσε «Το Σπίτι των Πνευμάτων».
Λατινική Αμερική, Χιλή πιθανόν. Ένας πάμπλουτος γαιοκτήμονας και οι απόγονοί του μέσα στο χρόνο.
Προσωπικές συγκρούσεις, πολιτικές ανατροπές, δύναμη και φόβος. Έρωτας και θάνατος. Και τα πνεύματα να πλανιούνται στο μεγάλο αρχοντικό. Συναρπαστική αφήγηση.
«Η Κόρη της Μοίρας»
Μια γυναίκα -τι άλλο- αφήνει την άνεση και τη σιγουριά του σπιτιού που μεγάλωσε και κυνηγάει τον έρωτα και τη μοίρα της στη σκληρή ζωή των χρυσοθήρων της Καλιφόρνιας με τη βοήθεια ενός αινιγματικού Κινέζου. Eδώ το τέλος σου αφήνει μια μικρή στέρηση, θα ήθελες κάτι ακόμα αλλά ακολουθεί το «Φωτογραφία σε σέπια» όπου καθώς η Αουρόρα ντελ Βίλιε συναρμολογεί το παζλ της ζωής της, θα ανακαλύψεις κρίκους και μονοπάτια που θα συμπληρώσουν την εικόνα γεμίζοντας κάποια μικροκενά που σου έχουν απομείνει.
Μετά έχουμε την «Εύα Λούνα» με τον μακρύ και σκληρό αγώνα της για επιβίωση. Τον Γκρέγκορυ Ριβς και «Το Επουράνιο σχέδιο» του. Και ένα αγαπημένο μου, «Του Ερωτα και της Σκιάς». Ισπανοί εξόριστοι, αναρχικοί καθηγητές, μαγεμένες επιληπτικές αγίες, ένας ομοφυλόφιλος αντιστασιακός κομμωτής, ένας βασανιστής αξιωματικός ,η ξανθοκόκκινη Ιρένε με τις μακριές της φούστες, πρόσωπα τραγικά και αστεία κατά τη διάρκεια ενός σκληρού στρατιωτικού νόμου και φυσικά έρωτας και θάνατος.
«Πάολα» Απόλυτα αυτοβιογραφικό . Η Μάνα και η Κόρη η Αρρώστια και ο Θάνατος. Η Δύναμη της Ψυχής.
Και για τούς νεαρούς εφήβους.
«Η Πόλη των Θηρίων»
«Το Βασίλειο του Χρυσού Δράκοντα»
«Το Δάσος των Πυγμαίων»
Αν ήταν να διαλέξω μόνο ένα αυτό θα ήταν «Το Σπίτι των Πνευμάτων». Όποιο και να διαβάσετε όμως ένα είναι σίγουρο. Θα παρασυρθείτε, θα αφεθείτε, θα ταξιδέψετε.
Ε π α ν έ ρ χ ο μ α ι.
Είναι από τις αγαπημένες μου και το συγκεκριμένο βιβλίο έχει μπει στα αγαπημένα μου από την πρώτη στιγμή που το διάβασα και λάτρεψα την ταινία!
Ακριβώς θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου! Σε φιλώ αγαπητή μου Kalli!!!! Σε ευχαριστώ!
Ήρθα να με παρασύρεις, επειδή έχω εδώ δίπλα μου “το σπίτι των πνευμάτων” εδώ και κάποια χρόνια ( 😉 )και δεν λέω να το αρχίσω, δεν ξέρω γιατί.. Αλιέντε δεν έχω διαβάσει κανένα τελικά! 🙂 Καλό απόγευμα Μαράκι μου κι ευχαριστούμε για τις προτάσεις. Τα βιβλία είναι ζωή 🙂
Αγαπημένη μου Πέτρα, προτείνω μια ζεστή κούπα αρωματικού καφέ και μια επίσκεψη σε αυτό το μαγικό σπίτι… Σε γλυκοφιλώ και σε ευχαριστώ θερμά για το σχόλιό σου!