Μοναχοπαίδια! Τέλος στις ταμπέλες!

Τα παιδιά με τις περισσότερες ταμπέλες, τα παιδιά με τους περισσότερους χαρακτηρισμούς, τα παιδιά τελικά με την μεγαλύτερη και συσσωρευμένη κριτική επάνω τους… τα μοναχοπαίδια που και ως ονομασία “μοναχοπαίδια” μας έμαθαν να νοούμε τα απαιτητικά παιδιά, τα κακομαθημένα παιδιά, τα παιδιά που δεν ξέρουν να μοιράζονται.

Μα αυτά τα παιδιά δεν έχουν μάθει να μοιράζονται την αγάπη των γονιών τους, ούτε καν τα ίδια τους τα παιχνίδια, συνεπώς είναι ανώριμα, κτητικά και κακομαθημένα! Έρχεται και η ταμπέλα του καταδικασμένου ενήλικα που δεν ξέρει να αγαπά, να μοιράζεται και να ζει με υπομονή και σύνεση! Τελικά όλοι αυτοί οι χαρακτηρισμοί και οι ταμπέλες δεν είναι καθόλου κολακευτικοί. Ακόμα περισσότερο έχουμε να κάνουμε με μύθους και ελάχιστες αλήθειες….

Η πραγματικότητα μας δείχνει πως με το πέρασμα των χρόνων ολοένα και περισσότερα ζευγάρια επιλέγουν να ζητήσουν από τον πελαργό ένα μόνο παιδί. Οι λόγοι αρκετοί αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις υπερισχύουν η οικονομική κρίση, η αβεβαιότητα και στην συνέχεια λόγοι υγείας. Η φράση “Ένα ίσον κανένα” πλέον θεωρείται κλισέ και δεν ακούγεται τόσο όσο παλιά όμως πολλά “κουσούρια” και “ταμπέλες” ακολουθούν ακόμα και σήμερα τα μοναχοπαίδια.

Τα μοναχοπαίδια είναι κακομαθημένα. Είναι όσο κακομαθημένα είναι και άλλα παιδιά που έχουν ένα ή δύο ή και παραπάνω αδέλφια. Οι γονείς είναι εκείνοι που θα ακολουθήσουν αυτή την τακτική ώστε να θέσουν τα όρια, τους κανόνες και τις υποχρεώσεις. Η συσσωρευμένη προσοχή των γονιών σε ένα μόνο παιδί δεν σημαίνει απαραίτητα πως το μετατρέπουν και σε κακομαθημένο.

Τα μοναχοπαίδια έχουν εγωιστικές τάσεις. Όλα τα παιδιά μαθαίνουν αρχικά από την οικογένειά τους πως αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι αποδεκτές. Τα μοναχοπαίδια ειδικά έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη ένταξης στο κοινωνικό σύνολο και κατά συνέπεια “δουλεύουν” πιο γρήγορα την κοινωνική τους συμπεριφορά.

Τα μοναχοπαίδια δεν ωριμάζουν εύκολα. Ένα μοναχοπαίδι ζει αποκλειστικά στον κόσμο των ενηλίκων και αυτό είναι κίνητρο να το βοηθήσει να ωριμάσει πιο γρήγορα. Δεν έχουν ως πρότυπο τα αδέλφια τους (αφού δεν έχουν) και αντιγράφουν συμπεριφορές ενηλίκων.

Τα μοναχοπαίδια δεν κάνουν εύκολα φίλους. Αυτό έχει να κάνει και με τα μοντέλα/πρότυπο γονείς. Εάν οι γονείς είναι κοινωνικοί, έχουν παρέες αυτό θα το μεταφέρουν και στο παιδί τους. Το μοναχοπαίδι έχει περισσότερο την ανάγκη παρέας και κατ επέκταση αναζητά περισσότερο τις φιλίες και δένεται πιο εύκολα.

Τα μοναχοπαίδια δεν μπορούν να σταθούν στα πόδια τους ως ενήλικες. Είναι γεγονός πως ο υπερπροστατευτισμός των γονέων στο ένα τους παιδί πολλές φορές είναι έντονος και ενοχλητικός. Η ιδιαίτερη όμως αγάπη, προσοχή και βοήθεια που θα δοθεί στο παιδί από τα πρώτα κιόλας χρόνια θα βοηθήσουν στο να δημιουργηθεί μια προσωπικότητα γεμάτη αυτοπεποίθηση. Δεν είναι τυχαίο που σε μελέτες έχει διαπιστωθεί πως μοναχοπαίδια τείνουν να έχουν καλύτερη εκπαίδευση και λόγω της προσοχής που έχουν δεχθεί από τους γονείς τους αλλά και λόγω οικονομικών παραγόντων.

Τα μοναχοπαίδια επιζητούν διαρκώς την προσοχή. Είναι γεγονός πως έτσι έχουν μάθει να ζουν, με την προσοχή στραμμένη επάνω τους. Αυτές οι τάσεις δεν είναι απίθανο να εμφανιστούν σε ενήλικες που έχουν υπάρξει μοναχοπαίδια. Όμως και αντίθετες τάσεις επίσης δεν είναι απίθανο να εμφανιστούν, δηλαδή λόγω της αυξημένης για χρόνια προσοχής να επιζητούν την ησυχία και να αποσύρονται από τις κοινωνικές εκδηλώσεις.

Το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και βασικό κριτήριο για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του είναι οι γονείς του. Υπάρχουν κάποιες τάσεις που ευνοούνται στα μοναχοπαίδια όμως και πάλι η κάθε προσωπικότητα είναι ξεχωριστή. Το αν οι γονείς νιώθουν καλά με την επιλογής τους είναι ακριβώς αυτό που αντικατροπτίζεται και στο παιδί τους. Δεν είναι βέβαιο και απόλυτο ότι τα παραπάνω παιδιά φέρνουν την ευτυχία.

Κοινωνιολόγοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η απόκτηση ενός παιδιού ικανοποιεί στο μέγιστο την ανάγκη του αντρόγυνου να γίνουν γονείς χωρίς να απαιτείται η υπερπροσπάθεια για το μεγάλωμα δύο ή και παραπάνω παιδιών. Τελικά όλα είναι θέμα δυνατοτήτων, προσωπικών επιλογών και κυρίως αυτογνωσίας!

14 ΣΧΟΛΙΑ

  1. Άλλη μια πονεμένη ιστορία! Γενικά έχουμε ένα θέμα ως κοινωνία με τις ταμπέλες και τον στιγματισμό!
    Κάθε άνθρωπος είναι τόσο ξεχωριστός, κάθε παιδί τόσο διαφορετικό. Κάθε οικογένεια τόσο μοναδική. Τι καλά που θα ήταν να το είχαμε στο μυαλό μας συνέχεια αυτό!

  2. Τα μοναχοπαίδια που έχω γνωρίσει εγώ υπήρξαν πολυ καλά παιδιά και εξαιρετικοί ενήλικες. Κανένα παιδί δεν χαλάει από την προσοχή και την αγάπη που του δίνεται.

  3. Είναι πολύ εύκολο να κολλάμε ταμπέλες στους άλλους και φυσικά σιγά που θα ξέφευγαν τα μοναχοπαίδια από αυτό. Γνωρίζω αρκετούς και γονείς με ένα μικρό παιδί αλλά και ενήλικες που είναι μοναχοπαίδια και τίποτα ασυνήθιστο δεν συμβαίνει. Όπως είναι για όλα τα παιδιά είναι και γι αυτά και όταν οι γονείς το χειριστούν κατάλληλα και δεν φτάσουν στην υπερβολή όλα μα όλα είναι ίδια!

  4. Και το θέμα επίσης Χριστίνα μου είναι πως οι ταμπέλες στα παιδιά είναι παγιωμένη αντίληψη αύριο στους ενήλικες… Είναι κρίμα να “χαλάμε” προσωπικότητες!

  5. Πολλά “κουσούρια” έχει η κοινωνία μας, δυστυχώς! Θέλω να πιστεύω όμως ότι πλέον στις νεότερες γενιές γονέων (όπως η δική μας), τα έχει “πετάξει” από πάνω της! Θα συμφωνήσω Μαράκι, οι ταμπέλες και γενικότερα οι στιγματισμοί είναι λανθασμένη νοοτροπία και δεν πρέπει να υπάρχει! Όλα είναι θέμα αντίληψης και νοοτροπίας…ας γίνουμε λίγο πιο ανοιχτόμυαλοι! φιλάκια

  6. Έχουν αλλάξει λίγο τα πράγματα σε σχέση με παλιά.. πλέον τα “μοναχοπαίδια” δεν είναι η εξαίρεση… για διάφορους λόγους.. και οι σημερινοί γονείς, ή τουλάχιστο αρκετοί από αυτούς δεν “γατζώνονται” τόσο πάνω στο παιδί τους αλλά προσπαθούν να του δώσουν πολλά ερεθίσματα, ελευθερίες για να γίνει ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος…

  7. Υπέροχη ανάρτηση! Μπορεί και η καλύτερη σου! Με άγγιξε τόσο βαθιά και ας μην έχω καμία σχέση με μοναχοπαίδια! Το θέμα όμως με τις ταμπέλες μας αφορά όλους και είναι μία πονεμένη ιστορία! Ας προσπαθήσουμε εμείς οι σύγχρονες μαμάδες, που διαβάζουμε τόσο πολύ, που αφιερώνουμε τόσο χρόνο και ψάχνουμε τα πάντα, να το αλλάξουμε επιτέλους αυτό!!! Σε φιλώ γλυκά!!!

  8. Μαρία μου ήμουν μοναχοπαίδι 14 χρόνια, μέχρι και που γεννήθηκε ο αδερφός μου! Οι ταμπέλες με ακολουθούν ακόμα τόσα άδικα. Έχω φάει κριτική με το τσουβάλι, αλλά όλα αυτά μ έκαναν ακόμα πιο δυνατή!!! Να είσαι καλά, υπέροχη η ανάρτηση σου!!!

  9. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Γιούλη μου για τα καλά σου λόγια! Χαίρομαι που σε άγγιξε το άρθρο μου, λυπάμαι όμως που βίωσες στην πραγματικότητα αυτή την κριτική! Θα συμφωνήσω όμως μαζί σου στο ότι αυτή η κριτική τελικά σε έκανε πιο δυνατή και πάνω από όλα, θα προσθέσω, σε έκανε δίκαιη μητέρα απέναντι στα παιδιά σου! Σε φιλώ!

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ