Πόσες φορές σου έχει τύχει να σκεφτείς πόσο έντονα αντιπαθείς έναν άνθρωπο; Ω ναι και εγώ αρκετές φορές αλλά αμέσως συμμαζεύω το αυθόρμητο σκεπτικό μου και κάνω ένα χρήσιμο φιλτράρισμα που θα σου εξηγήσω παρακάτω! Πως να αντιμετωπίσω τους ανθρώπους που δεν συμπαθώ;
Και μην ξεχάσετε! Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα!
Καθημερινά συναναστρεφόμαστε αρκετούς ανθρώπους. Άλλοι αποτελούν βασικό μέρος της καθημερινής μας ζωής και κάποιοι είναι απλώς γνωστοί μας. Σίγουρα στον καθένα ξεχωριστά έχουμε δώσει βαθμολογία “συμπάθειας”. Έτσι το λέω εγώ, μη με παρεξηγήσεις. Είναι μια αυτόματη βαθμολογία η οποία επηρεάζει άμεσα τις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Πολλές φορές επηρεάζει και την ίδια μας την ψυχολογία και διάθεση!
Κατατάσσουμε πολύ εύκολα και γρήγορα, σχεδόν αυθόρμητα τους ανθρώπους που γνωρίζουμε σε αυτούς που συμπαθούμε και σε αυτούς που αντιπαθούμε. Αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να είναι φίλοι ή συνεργάτες ή απλοί γνωστοί και έχουμε την έντονη τάση να θέλουμε να απομακρυνθούμε από αυτούς που δεν συμπαθούμε. Μας κάνουν να νιώθουμε άβολα, μας κάνουν να νιώθουμε μειονεκτικά. Δεν φέρονται όπως θα θέλαμε να φερθούν για να νιώσουμε εμείς άνετα. Η στάση τους, τα λεγόμενά τους μας κάνουν να αισθανόμαστε μειονεκτικά. Είσαι σε ένα μπαρ βλέποντας έναν άντρα με μια υπεροπτική συμπεριφορά, να φέρεται σαν σταρ του σινεμά, αμέσως νιώθεις ότι τον αντιπαθείς ειδικά αν είσαι και άντρας! Σκέψου όμως…ζηλεύεις κατά βάθος τον αέρα και την άνεσή του όσο και αν τον “κράζεις”!
Αν το σκεφτείς καλά αυτό, θα καταλάβεις πως το πρόβλημά δεν είναι αυτοί αλλά εμείς. Εκείνοι επέλεξαν με πλήρη επίγνωση (ίσως και όχι) να είναι αυτοί που είναι, εμείς επιλέγουμε το συναίσθημά μας απέναντί τους (συνειδητά ή όχι).
Αν απλά νιώσουμε άνετα με τον εαυτό μας, θα καταλάβουμε πως όλοι είναι “οκ” για τον εαυτό τους. Δεν είναι υποχρεωμένοι να φέρονται έτσι όπως εμείς θα θέλαμε. Δεν υπάρχουν αντιπαθητικοί άνθρωποι, υπάρχουν άνθρωποι που δεν ταιριάζουν με εμάς και αυτό είναι λογικό. Δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον άλλον για αυτό που “είναι”, ίσως θα πρέπει να κατηγορήσουμε λίγο τον εαυτό μας για αυτό που εμείς “δεν είμαστε”.
Θα μου φέρεις ως παράδειγμα έναν άνθρωπο με άσχημη συμπεριφορά και ανάρμοστο τρόπο ομιλίας, εδώ δεν έρχεται στην επιφάνεια το συναίσθημα της κατωτερότητας για εμάς, απλά…αυτό ο άνθρωπος δεν ταιριάζει με εμάς.
Όλα στη ζωή είναι θέμα οπτικής, είναι θέμα επιλογής…
Επιλέγω να βλέπω όμορφους ανθρώπους, επιλέγω αυτούς που θέλω να είναι κοντά μου.
Επιλέγω να νιώθω συναίσθημα ανωτερότητας, συναίσθημα εσωτερικής γαλήνης και αγάπης.
Δεν είναι ποτέ “οι άλλοι που…” αλλά εμείς “που δεν…”
Νομιζω πως εχεις δικιο δεν ειμαι 100% σιγουρη ομως. Διαβασα προσφατα ενα αρθρο που λεει οτι μπορουμε να αντιπαθησουμε καποιον μεσα σε ελαχιστα δευτερολεπτα και αυτο μπορει να εχει να κανει με την συμπεριφορα του ατομου απεναντι μας ή ακομα και απο τα ρουχα που φοραει. Δεν υπάρχει λεει συγκεκριμενη ερευνα που να εξηγει γιατι συμβαινει αυτο. Αλλα υπαρχουν τροποι που μπορειςς να βελτιωσεις τον εαυτο σου για να μην πεφτεις μεσα σε αυτην την παγιδα. Θα το αγορασω/διαβασω και θα σε ενημερωσω….τελειο το ποστ σου! Μπραβο κοριτσι!!!
Ακριβώς πανω στην ώρα σημερα αυτο σκεφτομουν.υπαρχουν ατομα που δεν τα μπιρω με τιποτα
Πολύ ωραίο θέμα-τροφή για σκέψη! Η συναναστροφή με ανθρώπους, με τους οποίους για χ, ψ λόγους δεν ταιριάζουμε, είναι όντως ψυχοφθόρα και θέλει ριζοσπαστικές αποφάσεις, είτε για να απαλλαγούμε οριστικά από αυτούς, είτε έστω για να τους αγνοούμε, προκειμένου να μη διαταράσσουμε την ηρεμία μας, ιδίως όταν είμαστε αναγκασμένοι εκ των συνθηκών να τους βλέπουμε συχνά (εννοείται ότι δε μιλώ για προσωπική σχέση)! Το ότι δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους είναι απολύτως λογικό και σεβαστό. Το ότι όμως ίσως θα έπρεπε να κατηγορήσουμε τον εαυτό μας για αυτό που “εμείς δεν είμαστε”, προσωπικά δεν με εκφράζει. Για κανένα λόγο δε νιώθω μειονεκτικά, όταν κάποιος μου είναι αντιπαθής και δε φέρεται όμορφα στους άλλους. Νιώθω άβολα, ναι, αλλά ποτέ μειονεκτικά. Ίσως είναι και κάποιου είδους άμυνα όλο αυτό! Η μόνη ίσως περίπτωση που θα ένιωθα μειονεκτικά απέναντι σε κάποιον αντιπαθή-υπερόπτη, θα ήταν μόνο αν τον ζήλευα για κάτι. 🙂
Αγαπημένη μου Αθανασία σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και αυτό με το ελάχιστα δευτερόλεπτα ισχύει. Ακόμα και τα χρώματα επάνω του, ο τόνος της φωνής του, η συνολική του αύρα είναι αρκετά για μια ενστικτώδη απόφαση…αν μας αρέσει ως άτομο ή όχι! Θα αναμένω ενημέρωσή σου, αγαπώ τις έρευνες αυτούς του είδους! Σε φιλώ!
Αχ Μαρία μου παντού υπάρχουν αυτά τα άτομα… στο χέρι μας να τα αντιμετωπίσουμε! Σε φιλώ!
Αγαπητή μου Μαρία έχει πολύ δίκιο με το σκεπτικό σου και για να σου είμαι ειλικρινής δεν μου αρέσει να με κατηγορώ άδικα. Όμως είναι γεγονός πως αντιπάθεια/απόσταση μας δημιουργούν κάποια άτομα γύρω μας για δύο μόνο λόγους. Ο πρώτος είναι όταν η συμπεριφορά του είναι ανάρμοστη (μας προκαλεί απέχθεια ή σοκ) κατά τα δικά μας κριτήρια όπου σε αυτή την περίπτωση σαφώς δεν υπάρχει η μειονεκτική υπόσταση στο προσκήνιο. Υπάρχει όμως και η περίπτωση όπου η μειονεκτική υπόσταση (συναίσθημα) υπάρχει στο ασυνείδητο μας και ενεργοποιείται όταν μια συμπεριφορά του άλλου το πυροδοτήσει. Εκεί πρέπει μέσα μας να το εντοπίσουμε με εσωτερικές ανασκαφές και να το αντιμετωπίσουμε. Είναι πολύ δύσκολη δουλειά γιατί οι αντιστάσεις που θα συναντήσουμε θα είναι ιδιαίτερα ισχυρές. Όπως πολύ σωστά λες θα ένιωθες μειονεκτικά αν έβγαινε η ζήλια στην επιφάνεια. Είναι πολύ καλό που ως άτομο το αντιλαμβάνεσαι, ξέρεις δεν είναι συνειδητό από όλους… Σε φιλώ και σε ευχαριστώ θερμά για το σχόλιό σου!
Σωστότατη! Όλα είναι θέμα επιλογών και οπτικής. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι, υπάρχουν αυτοί που μας ταιριάζουν και αυτοί που δεν κάνουν για μας (προσωπικά υπάρχει μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων που θεωρώ πως είναι κακοί, κάκιστοι, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα).
Ωραίο θέμα. Μια κατηγορία ανθρώπων αντιπαθώ μόνο – μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Αυτούς που ζηλεύουν. Και δεν αντιπαθώ ολόκληρη την κατηγορία αυτών των ανθρώπων. Μπορεί ένας να ζηλεύει, αλλά να ζηλεύει από χαζομάρα του (να μην έχει καταλάβει την αξία του, να μην έχει δει πόσο καλύτερα είναι να επικεντρώνεσαι μόνο στη δική σου ζωή κτλ.). Αυτούς και θα τους συμπαθήσω και δε θα με επηρεάσουν αρνητικά και φιλικά θα τους δω. Την ειδική κατηγορία των ζηλιάρηδων χαιρέκακων, απλά δεν την μπορω. Κι επειδή έχω γνωρίσει μόνο δύο τέτοιους ανθρώπους σε όλη μου τη ζωή (ζευγάρι είναι….συμπτωματικό;;), μου επιτρέπω να νιώθω αυτή την αντιπάθεια για αυτούς χωρίς να ψάχνω που είμαι λάθος και νιώθω αρνητικά απεναντί τους (σίγουρα κάπου το έχω δει κι εγώ στραβά το όλο θέμα). Αν και δεν το νιώθω τόσο σαν αντιπάθεια (δε μου κάνουν τίποτα οι άνθρωποι επειδή χαίρονται όταν κάτι δε μου πάει καλά). Το νιώθω πιο πολύ σαν αδιαφορία και κάποιες φορές σαν δυσφορία όταν πρέπει να συνυπάρξουμε. Κι επειδή δε θέλω να πιέζομαι και να τα νιώθω όλα αυτά, απλά όταν δεν έχω κέφι να τους δω, δεν τους βλέπω. Κι ας γίνω αντικοινωνική με ανθρώπους που αγαπάω (κοινές παρέες βλέπεις). Δεν πρόκειται ποτέ να πω σε κανέναν ότι δεν τους συμπαθώ, ούτε να πω τι “κακά” στοιχεία έχω δει και δε μου αρέσουν, γιατί δεν έχω καμία δουλειά να προδιαθέτω αρνητικά και άλλους ανθρώπους απέναντί τους. Κι εμένα σίγουρα με αντιπαθούν ορισμένοι άνθρωποι, αλλά δε με απασχολεί και θα σου πω το γιατί. Δεν μπορείς να επέμβεις στα συναισθήματα των ανθρώπων και δεν έχει και καμία σημασία αν ένας σε αντιπαθεί γιατί σε παρεξήγησε ή γιατί όντως είσαι κάπου λάθος. Όσον αφορά εμένα, προτιμώ χίλιες φορές ο απέναντι μου να εκφράζεται ελεύθερα, να αφήνει τον εαυτό του ελεύθερο να νιώσει ο,τι νιώθει για εμένα, ακόμη και να μου πει κάτι αρνητικό που νιώθει (κάτι που νιώθει όμως, όχι κριτική που συνηθίζουν να κάνουν οι άνθρωποι αντί να εκφράζουν τα συναισθήματά τους), παρά να προσπαθήσει να με συμπαθήσει με το ζόρι ή να προσποιείται ότι με συμπαθεί ενώ δεν είναι αλήθεια.
Υπάρχει και αυτή η κατηγορία που μάλλον αποτελεί ξεχωριστό κεφάλαιο…άδικο δεν έχεις! Σε φιλώ και σε ευχαριστώ!
Αγαπητή μου Ελίνα σε ευχαριστώ για την τοποθέτησή σου και πραγματικά δεν σε βρίσκω λάθος πουθενά. Συμφωνώ επίσης απόλυτα στο ότι θέλω και εγώ οι άνθρωποι απέναντί μου να είναι ειλικρινείς, να μου λένε πως νιώθουν χωρίς να μου χαϊδεύουν τα αυτιά. Σε φιλώ!
Πολύ σωστά Μαρία μου!! έχεις δίκιο 100% και εγώ αυτό θέλω στη ζωή μου!
Σε ευχαριστώ Γιούλη μου! Το ίδιο επίσης επιθυμώ και επιδιώκω! Καλή μας επιτυχία λοιπόν! Σε φιλώ!
Μαρία μου δεν μπορούσες να τα πεις καλύτερα! Συμφωνώ μαζί σου! Στη ζωή όλα είναι θέμα οπτικής και επιλογής!!! Ας επιλέξουμε εμείς ποιους θα έχουμε δίπλα μας!
Είναι δύσκολο πρακτικά αλλά πρέπει πάντα να βρίσκουμε τον τρόπο! Σε φιλώ Κλειώ μου!
Ναι, έτσι όπως ανέλυσες τις δύο περιπτώσεις, κατάλαβα τι εννοούσες λέγοντας αρχικά στο ποστ για το αίσθημα της μειονεξίας! Ευχαριστώ για τη λεπτομερή απάντηση! Φιλιά.