Μια φωτογραφία και ένα κείμενο… Μια έμπνευση που λαχταρά το φως. Σε ευχαριστώ Ελένη. Αν έβρεχε δάκρυα…
Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας facebook για να ενημερώνεστε ή να στέλνετε τις δικές σας ιδέες, δημιουργίες και σκέψεις!
Εσείς; θα μου πείτε μια ιστορία;;; (ένα μικρούλι δρώμενο) μας φιλοξενεί η Ελένη από το Καρυδότσουφλο. Μας δίνει μια εικόνα και εμείς την ντύνουμε με κείμενο… λόγια… σκέψεις… συναισθήματα. Μια εικόνα πρόκληση. Πόσο ξεδιάντροπα μπορεί η φύση να μας προκαλέσει με την ομορφιά της;! Πάρε μια κόλα χαρτί και ένα μολύβι και γράψε… βγάλε από μέσα σου ότι ουρλιάζει.
Αν έβρεχε δάκρυα… κάθε φορά που ένας άνθρωπος χάνει τον άνθρωπό του…
αν έβρεχε δάκρυα κάθε φορά που ένα μικρό παιδί κλαίει…
αν έβρεχε δάκρυα κάθε φορά που μια ψυχή πονά…
αν έβρεχε δάκρυα κάθε φορά που ένας πόλεμος κάνει ρημαδιό…
αν έβρεχε δάκρυα κάθε φορά που μια μάνα χάνει την ψυχή της…
αν έβρεχε δάκρυα κάθε φορά που ένας φίλος προδίδει και πληγώνει…
αν έβρεχε δάκρυα κάθε φορά που μια λυτρωτική συγνώμη ακούγεται στον αέρα…
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΑΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ.
Η βροχή επάνω στο τζάμι μοιάζει θαρρείς με δάκρυ… δάκρυ που έχει τον σκοπό του. Να σε λυτρώσει, να σε απελευθερώσει από τα δεσμά σου, να σου δώσει κουράγιο και δύναμη…
Ένα θολό τοπίο που σε κάνει να πονάς, να φοβάσαι αλλά εκεί στο βάθος βλέπεις ένα σπίτι. Όχι σαν αυτά που ξέρεις. Είναι ένα μικρό σπίτι αλλά τόσο τεράστιο και γεμάτο με αγάπη. Σου γεμίζει ζεστασιά την καρδιά. Ένα δάκρυ χαράς στα μάτια σου έρχεται να κάνει παρέα στις σταλιές της βροχής που είναι εκεί στο τζάμι σου.
Ένας βροχερός δρόμος που θέλεις να τον περπατήσεις και όπου σε βγάλει… να χαθείς μέσα στις λακκούβες με τα νερά που αντικατοπτρίζουν θολά το είδωλό σου. Κάθε σταγόνα χαλάει την “εικόνα” σου. Μια εικόνα που διαρκώς τσαλακώνεται και διαρκώς πασχίζει να βρει την αρχική του μορφή. Αν έβρεχε ο κόσμος μας δάκρυα, εσύ δεν θα πάσχιζες διαρκώς να ξε-τσαλακώνεις την εικόνα σου… Αν έβρεχε ο κόσμος μας δάκρυα, το αυθεντικό θα μπορούσε να αγαπηθεί πραγματικά…
Μη στεναχωριέσαι φίλε μου όμως… έλα… πάμε…
Πάμε παρέα να περπατήσουμε σε αυτό το βροχερό δρομάκι. Παρέα εγώ και εσύ, μόνος μου…
Δες τα χρώματα γύρω σου… μη θλίβεσαι για τα φύλλα που έπεσαν από τα δέντρα… αυτή είναι η ζωή. Όλα κάνουν τον κύκλο τους και η ζωή συνεχίζει.
Τα φύλλα πέφτουν για να σου θυμίσουν ότι σε λίγους μήνες θα γεννηθούν ξανά, γι’ αυτό μη τα θρηνείς… Κύκλος της Ζωής λέγεται… μη θρηνείς…
άκουσε την φύση γύρω σου… αγάπησε την… αγάπησε εσένα… γίνετε ένα… κλάψτε παρέα…
Σ’ αγαπώ…
Ελένη σε ευχαριστώ για την ευκαιρία έκφρασης. Το κείμενο το έγραψα ακούγοντας Βασίλη.
Και μην ξεχάσετε! Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα και Διαγωνισμούς!
Τι λες ρε φίλη!!!!
Έγραψες μάτια μου! με γέμισες συναισθήματα!!!!
Που την έκρυβες αυτή τη μαγεία της γραφής πουλάκι μου;;;;;!!! ε;;;;
Σε ευχαριστώ ιδιαίτερα γι αυτή τη συμμετοχή!!!!!
Εγώ σε ευχαριστώ Ελένη μου για το κίνητρο να γράψω κάτι άλλο… μια έκφραση ψυχής. Υπέροχη η φωτογραφία σου, παρέα με τον Βασίλη είναι τόσο αβίαστη η γραφή. Σε φιλώ, να είσαι καλά.
Πόσα θαυμαστά ταξίδια θα μας δώσει ακόμα αυτή η εικόνα;
Μπράβο σ’ εσένα Μαριώ μου όπως και στην Ελένη που μας
την χάρισε!!!!
Σε φιλώ πολύ ♥
αυτά τα ταξίδια πόσο μαγικά και λυτρωτικά είναι δεν λέγεται! ευχαριστούμε και εσένα Λενιώ μου για την μαγική σου ποίηση…
Κλαψτε παρεα…. σ’αγαπω! Ποσο περισσοτερο να αγκαλιασει κάνεις τα συναισθηματα που νιωθει μεσα του. Αυτος ειναι ο δρομος της λυτρωσης. Να αποδεχτεις τα συναισθηματα σου! Παντα το ελεγα οτι εχεις ιδιαιτερο υφος γραφής που το κρατουσες αδικα κρυφο. Τωρα απλα εκτοξεύτηκες κουκλα μου. Δωσε πονο που λενε!!!
Αθανασία μου είναι τόσο γλυκά τα λόγια σου, σε ευχαριστώ αλήθεια! Νομίζω πως το κίνητρο τελικά είναι αυτό που μας λείπει πολλές φορές ώστε να βρούμε τρόπο και δύναμη να εκφραστούμε. Δεν είναι εύκολο… Σε φιλώ!!!!
Συναρπαστικά τα λόγια σου Μαράκι! Γεμάτα έντονα συναισθήματα! φιλάκια
Εκπληκτικό… Δυνατό… Συγκλονιστικό…
Μαρία μου, ακόμη ένα κείμενο σου που εμ άγγιξε πάρα πολύ!
Να είσαι καλά!
Εντάξει, και μόνο που το έγραψες ακούγοντας Βασίλη, δεν ξέρω τι άλλο να πω… Κι εμένα η ψυχή μου “βρέχει δάκρυα” αυτόν τον καιρό 🙁 Την φωτογραφία τής Ελένης την έχω λατρέψει απλά.. Πολλά φιλιά ❤
Μαρία μου πολύ αισιόδοξα τα λόγια σου, μίλησαν στην ψυχή μου! Αχ αυτή η φωτογραφία που τόσο μου αρέσει, πόσες σκέψεις μας γέννησε! Σε φιλώ…
Σε ευχαριστώ Μαράκι.
Σε ευχαριστώ…
Σε φιλώ.
Διάβασα την ανάρτησή σου… και σε συμπονώ να ξέρεις… φιλιά
Σωτηρία μου σε ευχαριστώ θερμά…
Δάκρυα χαράς ήρθαν να πάρουν τη θέση εκείνων που στάζουν πόνο, οδύνη και σπαραγμό στο υπέροχο γεμάτο συναισθήματα κείμενό σου!
Να είσαι καλά!!
Υπέροχο κείμενο Μαρία!!! Μπράβο σου, με συγκίνησες!!!
Φιλιά
Μαρίνα
Και εσύ να είσαι καλά…με το υπέροχο σχόλιό σου…
Σε ευχαριστώ Μαρίνα μου, με τιμά το σχόλιο σου…