Ένα βιβλίο ανελέητα ειλικρινές. Με μια επιτακτική ανάγκη λεπτομερούς καταγραφής μιας ωμής πραγματικότητας. Η ζωή των άλλων – Μια γροθιά στα σπλάχνα του αναγνώστη – Γράφει η Μαρία Διακαντώνη
Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας facebook για να ενημερώνεστε ή να στέλνετε τις δικές σας ιδέες, δημιουργίες και σκέψεις!
Φίλοι μου αγαπημένοι.
Ινδία. Βεγγάλη 1967 – 1970 . Δύο παράλληλες ιστορίες. Δύο ξεχωριστές διηγήσεις. Δύο κόσμοι. Ένα τεράστιο χάσμα. Μια χώρα. Ένας λαός. Ένα βιβλίο.
Νιλ Μουχέρτζι. ”Η ζωή των άλλων”
Ένα πολυσέλιδο μυθιστόρημα που μας βάζει βαθιά στην κοινωνική δομή της Ινδίας. Την απαραβίαστη ιεραρχία, τις τεράστιες ανισότητες, το χαώδες κενό ανάμεσα στον πλούτο και την ένδεια. Το βιβλίο ξεκινά μ`ένα σοκαριστικό πρώτο κεφάλαιο. Μια γροθιά στα σπλάχνα του αναγνώστη. Εξελίσσεται με δύο παράλληλες αφηγήσεις. Δύο όχθες του ίδιου ποταμού. Από τη μια μεριά η ιστορία της ζωής μιας πλούσιας μεσοαστικής οικογένειας, που σε γυρίζει σταδιακά πίσω στις αρχές του 20ου αιώνα, και το ημερολόγιο ενός ακτιβιστή επαναστάτη από την άλλη.
Η οικογένεια των Γκός, – ένα γηραιό ζευγάρι, τα παιδιά οι νύφες , τα εγγόνια, – είναι ένα τυπικό δείγμα της αστικής κοινωνίας. Πολυτελές αυτοκίνητο, πανάκριβα κοσμήματα, υπηρέτες, δύναμη και υπεροψία. Ζει περιχαρακωμένη μέσα στα τείχη του τετραώροφου σπιτιού της. Ένας μικρόκοσμος με προσήλωση στους τύπους, τις παραδόσεις και τα έθιμα. Με αυστηρή ιεραρχία αλλά και με κρυμμένα μίση, έχθρες, υποκρισία. Ζεί με μάτια και αυτιά κλειστά στους ήχους μιας άλλης ζωής που κυλά απ`’έξω. Αλλά και στους ήχους της ίδιας της δικής τους ζωής. Ζει με μέλημα την αψεγάδιαστη βιτρίνα.
Είναι, ωστόσο, μια εποχή αμφισβήτησης. Μια ταραγμένη εποχή αλλαγών και σκληρών συγκρούσεων. Τα αρχικά ανεπαίσθητα ραγίσματα σιγά-σιγά θα γίνονται όλο και πιο εμφανή, ως το παταγώδες σπάσιμο. Ο Σουπράτικ Γκος δεν είχε μάτια και αυτιά κλεισμένα. Οι ήχοι και οι μορφές της απελπισίας και της απόγνωσης, τον άγγιξαν και τον σημάδεψαν. Διαβάζουμε:
” Ήθελα να σταθώ έξω απ`τον κόσμο κραδαίνοντας ένα γιγάντιο ραβδί και μ`αυτό να κάνω τον πλανήτη κομματακια. Ήθελα να σπάσω τον αέρα, να σκίσω τον άνεμο, να τσακίσω το νερό”
Ο Σουπράτικ Γκος με την ευαισθησία, τον ενθουσιασμό και την επιθυμία της νιότης ν΄αλλάξει τον κόσμο, βγήκε έξω από τα τείχη. Πέρασε απέναντι και βίωσε, σαν σε εξαγνισμό, τη ζωή των άλλων. Δούλεψε στα όρια της εξάντλησης. Πείνασε μέχρι λιμοκτονίας. Σκότωσε σαν τιμωρός. Το ημερολόγιο που έγραψε, προορισμένο να διαβαστεί από ένα και μοναδικό άτομο της απέναντι όχθης, είναι ένα ανελέητο σφυροκόπημα σκληρών και σοκαριστικών εικόνων. Οι άγριες συνθήκες επιβίωσης ενός λαού. Η εξαθλίωση, η ταπείνωση, η αδικία, η βάναυση εκμετάλλευση, η ατέλειωτη και εξοντωτική πείνα. Διαβάζουμε:
” Ηταν ήδη νεκροί μέσα τους ” και πιό κάτω.
” Η ελευθερία θα ερχόταν μόνο μέσα από εξεγέρσεις”
Αλλά οι εξεγέρσεις έχουν τίμημα. Έχουν θάνατο και αίμα. Εκείνος αποφάσισε. Διάλεξε τον άμεσο, επικίνδυνο και χωρίς γυρισμό δρόμο του ακτιβισμού. Επέλεξε αυτή τη θέση στη ζωή τη δική του και των άλλων.
Εμείς;…
Το τελευταίο κεφάλαιο, ένα άλμα στο2012, θα μας κάνει να αναρωτηθούμε για πολλά. Ένα βιβλίο δυνατό, σκληρό, ανελέητα ειλικρινές. Με μια σχεδόν επιτακτική ανάγκη λεπτομερούς καταγραφής μιας ωμής πραγματικότητας.
Εσωτερική ανάγκη του συγγραφέα;…
Ε π α ν έ ρ χ ο μ α ι .
Και μην ξεχάσετε! Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα και Διαγωνισμούς!
Ετσι ωραία τα γραφετε και δεν προλαβαίνω να αποφασίσω ποιο θα πρωτοδιαβάσω!
Η κα Διακαντώνη διαθέτει μια απίστευτη πένα κατ εμέ με την ευγλωττία του λόγου και τις τόσο ανθρώπινες, ζωντανές περιγραφές… γεμάτες πληθώρα συναισθημάτων! Σας ευχαριστούμε για το σχόλιό σας!