Η μάνα είναι διαθέσιμη πάντα για το παιδί ,τα πρώτα χρόνια της ζωής είναι απαραίτητο να συμβεί ο έρωτας από μεριάς του παιδιού και της μάνας για να συμβεί η σύνδεση. Πως περιμένω το παιδί μου να γίνει ένας αυτόνομος ενήλικας, όταν εγώ προτρέχω να του αναπληρώσω κάθε ανάγκη; – Γράφει η Healer Ναντίνα Κούλη
Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας facebook για να ενημερώνεστε ή να στέλνετε τις δικές σας ιδέες, δημιουργίες και σκέψεις!
Ασχολήθηκα με την εκπαίδευση προσχολικής ηλικίας τα τελευταία 20 χρόνια. Οι εμπειρίες πολλές και τα παιδιά αμέτρητα. Σέβομαι την ανθρώπινη ύπαρξη και προσπαθώ να αφουγκράζομαι τις καθημερινές ανάγκες γύρω μας. Να είμαι ευέλικτη και να ενημερώνομαι συνεχώς σε ό,τι αφορά το ανθρώπινο δυναμικό και τα παιδιά που είναι “H Ελπίδα του Αύριο”.
Μέσα από τα γραπτά και τα δια δραστικά προγράμματα που έφτιαχνα είχα ως στόχο να καλλιεργήσω τη συναισθηματική νοημοσύνη, την κριτική σκέψη και τη φιλαναγνωσία. Μελετώ, ερευνώ και έχω έναν κύριο άξονα: την αγάπη για τον άνθρωπο. Eυέλικτη , ανοιχτή ώς σχήμα γύρω από αυτόν και περιστροφική , όπως και η γη μας.
Έχω συγγράψει αρκετά προγράμματα “Καλλιέργειας Συναισθηματικής Νοημοσύνης ” και έχω συνεργαστεί με σχολεία ως υπεύθυνη για την ομαλή προσαρμογή των παιδιών και του Εκπαιδευτικού Υλικού έχοντας ως άξονα την Ανθρωποσοφία (Μετεκπαιδεύση στη Βαρσοβία το2008 ).Ταυτόχρονα εισηγήθηκα σε σεμινάρια με θέμα τα “Συναισθήματα και την Αναγνώριση τους ” καθώς και ώς συντονίστρια σε σχολές γονέων .
Τα τελευταία 7 χρόνια ακολουθώ το μονοπάτι της Yoga και της Συνθετικής Συμβουλευτικής Ψυχοθεραπείας παράλληλα .
Έχω εκπαιδευτεί στην Παιδική Yoga με τη Χριστίνα Μάτση “FlowerKidsΥoga ” όπου συμμετείχα αργότερα και στην εκπαίδευση δασκάλων ώς εισηγήτρια στο κομμάτι της “Παιδικής Ψυχολογίας και της Συναισθηματικής Νοημοσύνης -Ενσυναίσθηση “.
Λίγο αργότερα ασχολήθηκα αποκλειστικά με τα βρέφη και τη μελέτη μου επάνω στο RIE (respect infants education ) παράλληλα τη Perinatal Birthlight Yoga for Pregnancy ,το οποίο κομμάτι ασχολείται με την ενδυνάμωση της γυναίκας σωματικά και πνευματικά για να συνδεθεί με το αγέννητο έμβρυο .Είναι εμπνευσμένο από τον Αμαζόνιο και τους Σαμανούς Θεραπευτές .
Παράλληλα ολοκλήρωσα την εκπαίδευση μου στις 200hr YA με την Έβελυν Ζώτου στο YogaAcademy .
Έχω παρακολουθήσει πλήθος workshop και η διδασκαλία μου στη Yoga έχει στοιχεία : Kundalini , Ashtanga Vinyasa Flow ,Iyengar ,Yin Yang .η διδασκαλία μου στη Yoga συνδυάζεται θεραπευτικά μαζί με ενεργειακή θεραπεία από υπερβατικούς διαλογισμούς και οραματισμούς , mindfulness καθώς και θεραπευτικό άγγιγμα .
Ολοκλήρωσα το 3ετές Βιωματικό Εκπαιδευτικό Συνθετικής Συμβουλευτικής Ψυχικής Υγείας στο “Athens Synthesis Center ” έχοντας ήδη διανύσει και συνεχίζω ,μια μεγάλη διαδρομή στο δικό μου κομμάτι της αυτογνωσίας και της Συνθετικής Ψυχοθεραπείας ως Θεραπευόμενη ,μαζί με την ατομική μου εποπτεία .
Παρακολουθώ ” Συστημικές Αναπαραστάσεις ” ως παρατηρήτρια ,εκπρόσωπος και αιτούμενη θέλοντας να βοηθήσω την “εξέλιξη “του συστήματος και να απελευθερώσω εγκλωβισμένα μοτίβα γεννεών.
Εχω εργαστεί με τη “Σκιά ” (Carl Jung & Archetypes )και έχω κάνει τον “Σαμανικό Τροχό – Mynai Ki ” καθώς και την μύηση του 1ου και 2ου βαθμού Ρέικι με τον Κωσταντίνο Φούτρη στο Yoga for The People Athens Shala .
Παράλληλα συνεχίζω το life long learning ως Βοηθός Μητρότητας -RedTent Doula έχοντας ήδη την πρώτη “γέννα χωρίς φόβο ” στο ενεργητικό μου .
Συνδυάζοντας και ενώνοντας τη ζωή με το θάνατο συνεχίζω στην εκπαίδευση μου ώς Birth and Death (end of life )Doula και παράλληλα κάνω την εργασία μου επάνω στις οργασμικές γέννες και τη σύνδεση του ζεύγους των “αντιθέτων ” .
θα με βρεί κανείς να συνοδεύω ανθρώπινες ψυχές στα βάθη της ύπαρξης τους με απόλυτο σεβασμό .Πραγματοποιώ επισκέψεις κατ οίκον σε ανθρώπους που λόγω υγείας δεν μπορούν να έρθουν εκείνοι σε εμένα .Διιδάσκω διαλογισμό και επίγνωση και πραγματοποιώ Workshop γύρω από το Περιγεννετικό Πένθος ,πρόσφατα δημιουργήσα το ” Ηealing the Mother Wound ” Αll Generations (c) μια βαθιά και ολιστική θεραπευτική εργασία με τον εαυτό και ξεκινώ να πραγματοποιώ Therapeutic Retreats ans Workshops βασισμένα στο αναπτυξιακό τραύμα και τη σχέση με την μητέρα και με τον πατέρα .(Αnima &Animus )
Τον ελεύθερο μου χρόνο θα με βρεί ίσως κάποιος να χαζεύω πεταλούδες ,να μιλώ με τη θάλασσα και να χαμογελώ δίχως αύριο .
Συχνά με βρίσκει κανείς να δακρύζω με τα ηλιοβασιλέματα κάθε φορά με διαφορετική ένταση και διάρκεια …
Η μάνα είναι διαθέσιμη πάντα για το παιδί ,τα πρώτα χρόνια της ζωής είναι απαραίτητο να συμβεί ο έρωτας από μεριάς του παιδιού και της μάνας για να συμβεί η σύνδεση ,καθόλα απαραίτητο όμως είναι αυτός ο έρωτας να μετατραπεί σε αγάπη να σβήσει η φλόγα του σταδιακά και τη σκυτάλη να δώσει στην αγάπη άνευ όρων αλλά με όρια.
Κάπου εκεί νιώθω ότι κρύβεται μια παγίδα, αναρωτιέμαι όταν είμαι διαθέσιμη συνεχώς περιμένοντας εναγωνίως να καλύψω τις ανάγκες του παιδιού μου που είμαι εγώ;
Που στέκομαι; Ποιες είναι οι δικές μου ανάγκες; τις γνωρίζω; τις καλύπτω; τις εκφράζω;
Αξίζει τον κόπο να μείνουμε σε αυτό και να μην προσπεράσουμε φευγαλέα ,να μείνουμε για όσο χρειαστεί μέχρι να ανακαλύψουμε και την τελευταία μας ανάγκη και να της δώσουμε αυτό που χρειάζεται για να καλυφθεί .Αν εγώ η ίδια παράλληλα δε φροντίζω τον εαυτό μου πώς θα δώσω το παράδειγμα στο παιδί μου ,έτσι ώστε να το κάνει το ίδιο για τον εαυτό του; Πως περιμένω και πιστεύω πως το παιδί μου θα γίνει ένας αυτόνομος ενήλικας ,όταν εγώ προτρέχω να του αναπληρώσω κάθε ανάγκη ,να του απαλύνω κάθε πόνο ,αντί να σταθώ απλά δίπλα του την ώρα που εκείνο το ίδιο θα το κάνει για τον εαυτό του;
Κάπως έτσι διαιωνίζεται η “κατάρα ενός βασανισμένου παιδομορφικού ενήλικα” Ένας ενήλικος που σωματικά φαίνεται να έχει μεγαλώσει ως άντρας – γυναίκα μόνο όμως στη διάπλαση γιατί κατά τα άλλα μέσα του κατοικεί ένα μωρό παιδί και συνδέεται με τους άλλους μόνο αν μπορούν να του καλύψουν τις ανάγκες που του έχει αφήσει η αναπηρία της μη αυτονομίας του, σωματικά, συναισθηματικά, διανοητικά, πνευματικά και ψυχικά .
Ένας ενήλικας που δεν μπορεί να σκεφτεί ότι υπάρχουν και άλλοι τριγύρω και έχουν ανάγκες αφού οι ίδια του η οικογένεια δεν επέτρεψε ποτέ να έρθει σε επαφή και ενσυναίσθηση με την αυτονομία και την σύνδεση της σκέψης ότι και οι άλλοι έχουν ανάγκες . Έτσι κυκλοφούμε ανάμεσα ο ένας στον άλλον μάταια, ψάχνοντας τον χαμένο παράδεισο για να ξαναμπούμε μέσα ,αφού κανένας δε μας προετοίμασε ότι μαζί με τον παράδεισο υπάρχει και μια κόλαση και είναι οκ γιατί είναι μέρος της ζωής ,είναι μέρος του όλου .
Παραθέτω ένα απόσπασμα από μια σπουδαία ψυχή και την εκτιμώ ,την αγαπώ και τη σέβομαι για το θάρρος και την τόλμη που είχε και συνεχίζω απο εκεί που μείναμε ,το σπουδαίο αυτό έργο που δίνει ζωντάνια στην ψυχή .
Τζέφι .
Εκείνη την ημέρα πέρασε από το δωμάτιο ένας πολύ νέος γιατρός .Μπαίνοντας τον άκουσα να λέει στους γονείς του Τζέφι “θα δοκιμάσουμε μια άλλη χημειοθεραπεία “Ζήτησα να μάθω αν οι γονείς και οι γιατροί ρώτησαν τον Τζέφι κατά πόσο εκείνος ήταν διατεθειμένος να υποβληθεί σε μια άλλη θεραπεία .Καθώς οι γονείς του τον αγαπούσαν χωρίς όρους μου επέτρεψαν να τον ρωτήσω εγώ .Ο Τζέφρι μου έδωσε μια υπέροχη απάντηση με τον αφοπλιστικό τρόπο που ξέρουν να μιλούν τα παιδιά .Είπε πολύ απλά :
Δε σας καταλαβαίνω εσάς τους μεγάλους γιατί πρέπει να αρρωστήσετε τα παιδιά για να τα κάνετε καλά;
Το συζητήσαμε ,με αυτά τα λόγια ο Τζέφρι εξέφραζε τον φυσικό του θυμό των δεκαπέντε δευτερολέπτων .Αυτό το παιδί είχε αρκετή αυτοεκτίμηση ,αρκετό αυτοέλεγχο και αρκετή αγάπη για τον εαυτό του ώστε να μας πεί όχι ευχαριστώ .Οι γονείς μπόρεσαν να τον ακούσουν ,να τον σεβαστούν και να το αποδεχτούν .Τότε ετοιμάστηκα να αποχαιρετήσω τον Τζέφι .Αλλά το παιδί μου είπε “όχι θέλω να βεβαιωθώ πως θα πάω σπίτι μου σήμερα “και θέλω να έρθεις και εσύ μαζί μου στο σπίτι μην ανησυχείς μόνο για δέκα λεπτά .
Και τώρα ο Τζέφι ζητούσε από τον μπαμπά του να του κατεβάσει το ποδήλατο από το γκαράζ που λόγω της ασθένειας του δεν είχε τη χαρά να κάνει ποτέ .Με δάκρυα στα μάτια ζήτησε απο τον πατέρα του να του τοποθετήσει τις βοηθητικές ρόδες ,δεν ξέρω αν καταλαβαίνετε πόση ταπεινοφροσύνη δείχνει ένα εννιάχρονο που ζητάει βοηθητικές ρόδες τις οποιες συνήθως ζητούν πολύ μικρά παιδιά .Όταν ο πατέρας του ετοίμασε το ποδήλατο μου είπε “Kι εσύ Δρ,Ρος είσαι εδώ για να κρατήσεις τη μαμά “ήξερε πώς η μητέρα του είχε ένα πρόβλημα ,μια εκκρεμότητα .Δεν είχε καταφέρει να μάθει το είδος της αγάπης που μπορεί να πεί “οχι “στις δικές της ανάγκες .Ένιωθέ την επιτακτική ανάγκη να ανεβάσει η ίδια το άρρωστο αγοράκι της στο ποδήλατο σαν να ήταν δύο χρονών ,να μείνει δίπλα του και να τρέξει μαζί του γύρω από το τετράγωνο ,έτσι όμως θα έκλεβε από το παιδί της τη μεγαλύτερη νίκη της ζωής του …
Θάνατος μια αλλαγή ζωτικής σημασίας Απο το φόβο του θανάτου στην ευτυχία της αιώνιας ζωής -Elizabeth Kuppler -Ross, M.D
Eκδόσεις Έσοπτρον
Και μην ξεχάσετε! Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα και Διαγωνισμούς!
Μεγαλο θέμα συζήτησης έπιασες Μαρία και μου άρεσε το παράδειγμα που ανέφερες. Νομίζω λίγο εως πολύ, υπάρχουν φάσεις που “ακούω” και άλλες που δυστυχώς όχι! Και πρέπει να το διορθώσω
όλοι θεωρώ έχουμε ακόμα δουλειά να κάνουμε. Μέσα στην καθημερινότητα το έργο μας δυσκολεύει αρκετά…