Η μοναξιά μας, μας απομακρύνει από τον έξω κόσμο, μας κάνει να απομονωνόμαστε και πολλές φορές μας οδηγεί στην βαθιά θλίψη… Όταν νιώθουμε μόνοι ακόμη και όταν περιτριγυριζόμαστε από ανθρώπους που μας αγαπούν – Γράφει ο ψυχολόγος Γιάννης Ξηντάρας
Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας facebook για να ενημερώνεστε ή να στέλνετε τις δικές σας ιδέες, δημιουργίες και σκέψεις!
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαικού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπέυθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”. www.xidaras.gr
Πριν αναφερθούμε αναλυτικότερα στην έννοια της ‘’μοναξιάς’’ καλό θα ήταν να την ξεχωρίσουμε από αυτήν της ‘’μοναχικότητας’’. Η μοναχικότητα αναφέρεται στην κατάσταση του να είναι κανείς μόνος, χωρίς συντροφιά, συνήθως με την θέληση του, επειδή επιλέγει να ζει μόνος του, χωρίς παρέα, η τάση απομόνωσης από το κοινωνικό περιβάλλον κλπ… Η μοναξιά από την άλλη είναι και αυτή μία εσωτερική κατάσταση, συνήθως όμως έχει μία απόχρωση αρνητική…
Νιώθουμε μόνοι πάνω στον κόσμο ακόμη και όταν περιτριγυριζόμαστε από άτομα που μας αγαπούν. Η μοναξιά μας, μας απομακρύνει από τον έξω κόσμο, μας κάνει να απομονωνόμαστε και πολλές φορές μας οδηγεί στην βαθιά θλίψη. Μας αδρανοποιεί και μας καθιστά παθητικούς δέκτες των γεγονότων και γενικότερα της ζωής μας.
Μία πιθανή εξήγηση για το τι υπάρχει πίσω από την μοναξιά, ίσως να είναι η γονεϊκή απόρριψη. Συμβαίνει συχνά: ορισμένα παιδιά μπορεί να μην βίωσαν την αγάπη που ήθελαν από τους γονείς τους, ούτε τη στήριξη από αυτούς, με αποτέλεσμα να βίωσαν και να βιώνουν ακόμη και στην ενήλικη ζωή τους, το έντονο αρνητικό αίσθημα της μοναξιάς. Δεν εμπιστεύονται εύκολα τους ανθρώπους και πολλές φορές έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση και φοβούνται μήπως τους απορρίψουν, όπως έγινε και στα παιδικά τους χρόνια.
Το συναίσθημα της μοναξιάς αποχωρεί εφόσον βρεθεί κάποιο άτομο που θα τον αγαπήσει γι’ αυτό που είναι και θα του προσφέρει τρυφερότητα και φροντίδα. Μόνο η αγάπη του συνανθρώπου του θα τον βοηθήσει και κανένα υλικό αγαθό (π.χ. πλούτη, δόξα, κοινωνική αναγνώριση κλπ). Η επικοινωνία και η ανιδιοτελής αγάπη είναι αυτή που θα επουλώσει τις πληγές που δημιουργήθηκαν στο παρελθόν, στα παιδικά χρόνια. Χωρίς την αγάπη το άτομο θα παραμείνει δέσμιο στη μοναξιά και τη θλίψη του.
Άλλωστε, όπως έλεγε και ο Αριστοτέλης «ο άνθρωπος είναι φύσει κοινωνικό όν». Πάντοτε θα έχει ανάγκη τη συντροφικότητα και την βοήθεια των άλλων. Όσο ανεξάρτητος και αν είναι, νιώθει πιο δυνατός όταν περιτριγυρίζεται από ανθρώπους που τον νοιάζονται και τον αγαπούν. Πρέπει λοιπόν να δίνει και να παίρνει αγάπη, μόνο έτσι θα αισθάνεται ολοκληρωμένος, ευτυχισμένος και θα αποβάλλει το αρνητικό συναίσθημα της μοναξιάς…
Και μην ξεχάσετε! Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα και Διαγωνισμούς!
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαικού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπέυθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”. www.xidaras.gr
