Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας facebook για να ενημερώνεστε ή να στέλνετε τις δικές σας ιδέες, δημιουργίες και σκέψεις!
Ξαφνικά κατάλαβα ότι η ζωή είναι εύθραυστη… μικρή και εύθραυστη. Κακή διαπίστωση, αυτό πρέπει να το γνωρίζεις να το γνωρίζουμε κάθε στιγμή και λεπτό και όχι σε στιγμές κρίσης…
Κοιτάζω έξω από το παράθυρο και σκέφτομαι… Ξαφνικά θυμήθηκα ότι πρέπει να ζούμε. Να απολαμβάνουμε κάθε λεπτό της μέρας.
Όχι γιατί πρέπει, μα γιατί το θέλουμε…
Η ζωή βρίσκεται εδώ. Σ’αυτό που ζούμε τώρα. Όχι σ’αυτό που περιμένουμε να έρθει, όχι στην Παρασκευή, ούτε στο καλοκαίρι, πουθενά. Εδώ! Μπροστά μας. Δίπλα μας. Μέσα μας!
Πόσο λυπηρό να εκτιμούμε βαθιά τη ζωή όταν νιώσουμε ότι τη χάνουμε, όταν νιώσουμε ότι απειλείται…
Όταν ο εφιάλτης περάσει ΥΠΟΣΧΟΜΑΙ:
Υπόσχομαι να αγκαλιάζω τη κάθε στιγμή να την ξεζουμίζω…
Υπόσχομαι να εκτιμώ τη ζωή μου χωρίς στρες…
Υπόσχομαι να συνεχίσω να παλεύω να κάνω τον κόσμο γύρω μου ομορφότερο με το δικό μου μικρό λιθαράκι…
Υπόσχομαι δεν θα γκρινιάξω ξανά για τίποτα…
Υπόσχομαι δεν θα πω ξανά ότι βαριέμαι…
Υπόσχομαι να αυξήσω τις αγκαλιές και τα φιλιά…
Υπόσχομαι θα εκτιμώ τη κάθε στιγμή το κάθε λεπτό…
Υπόσχομαι να διαολοστείλω κάθε τοξικό ανθρωπάκι που γκρινιάζει και λέει διαρκώς πόσο πιέζεται και πόσο αγχώνεται και πόσο κουράζεται… Η ζωή είναι υπερβολικά πολύτιμη για να κάνεις παρέα με ανθρώπους που δε σε καταλαβαίνουν, που δεν συντονίζονται μαζί σου…
Υπόσχομαι θα πάρω 100 αγκαλιές τη γιαγιά και τον παππού που ήδη μας λείπουν πολύ…
Η ζωή θα ξεκινήσει από την αρχή… Μια νέα αρχή για όλους με μια προσωπική ενδοσκόπηση για τον καθένα μας. Ο πόνος είναι η πύλη προς τα βαθιά, η τραγωδία είναι το μεγαλύτερο καθαρτήριο της ζωής… μας επαναφέρει στην γνησιότητα, την αυθεντικότητα, την ενσυναίσθηση, την συμπαράσταση… αρκεί να έχουμε το κουράγιο να σταθούμε όρθιοι και να επιβιώσουμε. Ο “παλιός” εαυτός πρέπει να πεθάνει για να γεννηθεί ο “καινούργιος” ο “καλύτερος” εαυτός μας…
Να θυμάσαι… είμαστε πιο ζωντανοί όταν η καρδιά μας χτυπάει πιο γρήγορα… Τώρα ζούμε τη μέγιστη εγρήγορση και οι φόβοι μας φωνάζουν εκκωφαντικά… Θα συνεχίσουμε να προχωράμε σωστά;
Σωστά…
Αν εισαι και μαμα με καταθλιψη να δεις πως φανταζει ολο αυτο!Καταλαβαινω οτι ο καθενας βλεπει το προβλημα του ως το μεγαλυτερο, αλλα οταν καποιος λεει λως αγχωνεται ισως δεν ειναι απο καπριτσιο…
βαλε κ στη λιστα σου οτι θα βρισκομαστε πιο συχνα για καφε!!!!
Συμφωνώ… σεβασμός σε όλους μας…
Έχει μπει ήδη μέρες τώρα…
Κρατάω τη θετική ιδέα του να φτιάξω μια λίστα με τις δικές μου “υποσχέσεις” για το μετά. Υπομονή σε όλους μας..
Σε ευχαριστώ πολύ…