Σε ποιον να απευθυνθεί; Ποιον να πιστέψει; Τι να κάνει; Πού να ακουμπήσει; Οι άνθρωποι αυτοί έχουν χάσει κάθε εμπιστοσύνη, θάρρος, ελπίδα για ζωή… Ο καθένας μας αξίζει να παλέψει για να ξεφύγει από τα δεσμά του – Γράφει ο ψυχοθεραπευτής Γιάννης Ξηντάρας
Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας facebook για να ενημερώνεστε ή να στέλνετε τις δικές σας ιδέες, δημιουργίες και σκέψεις!
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαικού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπέυθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”. www.xidaras.gr
Λόγω της επαγγελματικής μου ιδιότητας ως ψυχολόγος έρχομαι συχνά σε επαφή με ανθρώπους, οι οποίοι είναι δυστυχισμένοι, βυθισμένοι στην απελπισία, στα όρια της κατάθλιψης, σε απόγνωση, εγκλωβισμένους σε αδιέξοδα …
Αισθάνονται στριμωγμένοι στην γωνιά του μυαλού τους, όπου δεν υπάρχει διέξοδος. Ακινητοποιημένοι, στέκονται ανήμποροι, σχεδόν άφωνοι, κοιτούν τον χρόνο να περνά, βλέπουν τη ζωή τους να περνά μπροστά από τα μάτια τους, τα χρόνια να φεύγουν… Κι αυτοί μένουν στάσιμοι στην καλύτερη ή μένουν πίσω! Μένουν σε μια σχέση χωρίς νόημα, χωρίς αγάπη, χωρίς ίχνος επικοινωνίας, χωρίς σεβασμό, χωρίς τίποτα από όσα θέλησαν ή ονειρεύτηκαν. Σε μια σχέση που υπάρχει ψυχολογική καταπίεση και όχι σπάνια… σωματική κακοποίηση.
Δυστυχώς μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι γίνονται μέσα στην οικογένεια μας, στον περίγυρο μας, σε φίλους μας… σε αγνώστους μας. Σε πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους που το ζουν δεν είναι εύκολο να φύγουν, να ξεφύγουν.
Το συναίσθημα που κυριαρχεί μέσα τους είναι ο φόβος. Ο φόβος για τον Άλλον (σχέση, εργοδότης, γνωστός…), ο φόβος για την αποτυχία, ο φόβος για το άγνωστο. ο φόβος τους κρατά αλυσοδεμένους και ανήμπορους, η απουσία κάθε πίστης και ελπίδας ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Και είναι αλήθεια, δεν είναι εύκολο να απαγκιστρωθείς από αυτό το συναίσθημα. Και να πάει πού; Σε ποιον να απευθυνθεί; Ποιον να πιστέψει; Τι να κάνει; Πού να ακουμπήσει; Οι άνθρωποι αυτοί έχουν χάσει κάθε εμπιστοσύνη, θάρρος, ελπίδα για ζωή… Κι όμως η παρηγοριά σε αυτούς τους ανθρώπους δεν μπορεί να είναι εκφράσεις τύπου «δε βαριέσαι», «έτσι είναι η ζωή», «τι τα ψάχνεις», «δεν υπάρχει λύση»…
Οι εκφράσεις που οφείλουμε να λέμε, πρέπει να δείχνουν ελπίδα και αισιοδοξία, ότι έστω και κάτι λίγο, έστω και μακρόχρονα κάτι μπορεί να γίνει, κάτι μπορεί να αλλάξει.
Και στην τελική, όσο δύσκολο κι αν είναι, ο καθένας μας αξίζει να παλέψει για να ξεφύγει από τα δεσμά του και να ζήσει ελεύθερος μια ζωή.
Και μην ξεχάσετε! Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα και Διαγωνισμούς!
Ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος-Οικογενειακός Σύμβουλος, τ.συνεργ. στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγία Σοφία”, μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Εφηβικής Ιατρικής και του Ευρωπαικού Συλλόγου Ψυχοθεραπείας. Απόφοιτος Ε.Κ.Π.Α, επιστημονικός υπέυθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης “Επαφή”. www.xidaras.gr
