Ένα αιώνιο δίλημμα των γονέων είναι και αυτό… Δημόσιο ή ιδιωτικό εκπαιδευτήριο; Οι εγγραφές σιγά σιγά έχουν ξεκινήσει σε δημόσια και ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και όλες οι προτάσεις πέφτουν στο τραπέζι προς συζήτηση. Βέβαια το συγκεκριμένο δίλημμα θεωρώ πως τείνει να εκλείψει καθώς τα δίδακτρα στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια όχι απλώς είναι υψηλά, αλλά σχεδόν απαγορευτικά εάν αναλογιστούμε τα ποσοστά ανεργίας που πλήττουν την χώρα μας. Σαφώς τα ποσοστά ανεργίας και η σημαντική μείωση του εισοδήματος καθόλου αναλογικά δεν είναι με τα δίδακτρα στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Μια μικρή τάση και προσπάθεια έχει γίνει από πολλά ιδιωτικά με στόχο να γίνουν πιο ελκυστικά. Η κρίση χτύπησε και αυτά τα “μαγαζιά” αφού και το πελατολόγιο τους συρρικνώθηκε αλλά και πολλά χρέη εμφάνισαν στα αποτελέσματά τους λόγω χαμένων διδάκτρων. Σημαντική αδυναμία των πελατών να πληρώσουν…
Όλοι στον ίδιο χορό είμαστε και τα ίδια τραγούδια λέμε…
Σήμερα θα σας εκφράσω τη δική μου προσωπική άποψη στο θέμα μιας και ζήσαμε για δύο σχεδόν χρόνια ιδιωτικό παιδικό σταθμό αλλά και φέτος μια χρονιά ολόκληρη σε δημόσιο σχολείο (προνήπιο)… Αρχικά για να μιλήσω και να εκφράσω τις απόψεις μου θα τονίσω ότι ο νούμερο ένα παράγοντας επιλογής αρχικά είναι ο οικονομικός. Εάν δεν υπάρχει δυνατότητα να καλύψουμε τα δίδακτρα του ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου (ή και δεν μας καλύπτει κάποιο πρόγραμμα πχ ΕΣΠΑ), απλώς δεν το συζητάμε, δεν τίθεται καν θέμα επιλογής.
Θα ξεφύγω λίγο απλά τα κλισέ του τύπου τα “αλητάκια” του δημοσίου και τα “μαμόθρεφτα” του ιδιωτικού. Υπάρχει αυτό το σκεπτικό αλλά δεν είμαι και απόλυτα σύμφωνη. Θα βρεις φρικτά αλητάκια και κακομαθημένα στο ιδιωτικό καθώς και μαμόθρεφτα στο δημόσιο που δυσκολεύονται να προσαρμοστούν… Όλα είναι σχετικά. Πάμε να δούμε αναλυτικά τον δικό μου κατάλογο σχετικά με το Δημόσιο ή ιδιωτικό εκπαιδευτήριο / σχολείο. Όπως εγώ ως μάνα τα έχω βάλει στο μυαλό μου έχοντας μια επαφή και από τα δύο είδη εκπαιδευτηρίων/σχολείων.
- Αρχικά μίλησα για το κόστος το οποίο στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια είναι υψηλό, περίπου συζητάμε για ένα ετήσιο κόστος 3.000 – 5.000 ευρώ ετησίως. Οι τιμές αλλάζουν από το ένα στο άλλο και παράγοντες που το επηρεάζουν είναι η περιοχή (πχ άλλες τιμές έχουν Κηφισιά και άλλες Δραπετσώνα) και η τάξη (πχ άλλες οι τιμές για παιδικό σταθμό και άλλες για δημοτικό ή γυμνάσιο κλπ). Συνεπώς, εάν δεν μας καλύπτει κάποιο πρόγραμμα ή τα οικονομικά μας είναι σφιγμένα, μάλλον αυτή η λύση είναι αποτρεπτική. Επίσης είναι σημαντικό να γνωρίζετε πως δεν είναι μόνο το κόστος για τα δίδακτρα αλλά και τα υπόλοιπα που βγαίνουν στην πορεία. Όπως για παράδειγμα εξτρά δραστηριότητες που θέλετε να παρακολουθήσει το παιδί σας, κόστος βιβλίων αφού δεν δίνονται δωρεάν όπως στα δημόσια και σε κάποιες περιπτώσεις και κόστος ενδυμασίας (στολή).
- Η δουλειά που γίνεται και στα δύο θεωρώ πως είναι συστηματική ανάλογα με τον εκπαιδευτικό. Υπάρχει πιθανότητα να πετύχετε άριστο εκπαιδευτικό στο δημόσιο σχολείο και άθλιο στο ιδιωτικό. Βέβαια από την πείρα μου θα πω ότι στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο ελέγχονται οι εκπαιδευτικοί από το “αφεντικό” και έχουν στόχους για να κρατήσουν τη δουλειά τους….κάτι που στο δημόσιο δεν υπάρχει. Συνεπώς στο δημόσιο σχολείο είναι περισσότερο θέμα τύχης.
- Τα ποσοστά επιτυχίας σε πανελλήνιες εξετάσεις κυμαίνονται σχεδόν στα ίδια επίπεδα με λίγο πιο αυξημένα στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Δεν σας δίνει εγγύηση κανείς πως στο ιδιωτικό λύκειο το παιδί σας θα περάσει στο Πανεπιστήμιο, περισσότερο αυτό έχει να κάνει με την θέληση και τους στόχους τους ίδιου του παιδιού.
- Τα εργαλεία που διαθέτουν στα ιδιωτικά σχολεία και γενικώς τα εφόδια είναι στο ταβάνι σε σχέση με τα δημόσια σχολεία. Στα δημόσια σχολεία δεν υπάρχουν εργαστήρια, δεν υπάρχουν δια-δραστικοί πίνακες και ένα σωρό άλλα πράγματα! Με το ζόρι μια δανειστική βιβλιοθήκη με την συνδρομή των γονέων… Δυστυχώς ενώ υπάρχουν αρκετοί εξαιρετικοί εκπαιδευτικοί, τα εργαλεία που έχουν στα χέρια τους για τη δουλειά τους είναι σχεδόν μηδενικά. Συνεπώς εκεί βλέπουμε έντονα και την άνθιση της συμπληρωματικής / βοηθητικής ιδιωτικής εκπαίδευσης (φροντιστήρια, ιδιαίτερα μαθήματα κλπ).
- Ωράριο. Το ωράριο στα δημόσια σχολεία είναι μάλλον αποτρεπτικό για γονείς που εργάζονται οι οι δύο. Δεν είναι δυνατόν το ολοήμερο σχολείο να σχολάει 15΄45 (σε νηπιαγωγεία)… Μάλλον είναι αστείο να σκεφτούμε πως υπάρχουν πολλοί εργαζόμενοι οι οποίοι τελειώνουν από τις δουλείες τους τόσο νωρίς… Συνεπώς στο δημόσιο σχολείο θέλετε άνθρωπο να παραλάβει στο σχόλασμα το παιδί σας και να το κρατήσει 2-3 ώρες στο σπίτι ώσπου να επιστρέψετε εσείς. Στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια τα ωράρια είναι ελαστικά και προσαρμόζονται στις ανάγκες των γονιών. Επίσης να μη σχολιάσουμε….αργίες….απεργίες…στάσεις εργασίας κλπ κλπ. Όλα τα υπέροχα συνδικαλιστικά. Τα ιδιωτικά λειτουργούν βρέξει χιονίσει και σαφώς δεν κλείνουν 15 ημέρες Χριστούγεννα και Πάσχα… Πόσοι ιδιωτικοί υπάλληλοι έχουν τέτοιες προνομιακές άδειες;…
- Καθαριότητα. Εδώ τα πράγματα είναι απλά… Περνάς την πόρτα του δημόσιου σχολείου, σταυρώνεις το παιδί σου και εύχεσαι να μη σας χτυπήσουν την πόρτα τα χειρότερα… Εκτός και αν όλοι οι γονείς, εάν σας το επιτρέψουν φυσικά από το σχολείο, βάλετε ανθρώπους με δικό σας κόστος να καθαρίζουν λίγο περισσότερο τους χώρους αλλά κυρίως τις τουαλέτες. Επίσης ελάχιστα δημόσια σχολεία προς έκπληξή μου διαθέτουν κουτί πρώτων βοηθειών… Κοινώς πηγαίνετε τα βασικά στην δασκάλα ώστε να έχετε το κεφάλι σας ήσυχο… Συντήρηση των a/c ή θέματα στις τουαλέτες κλπ μάλλον θα πρέπει να φέρετε δικούς σας ανθρώπους για να τα φτιάξουν…
- Σίτιση. Στα ιδιωτικά μέσα στο πακέτο με τα δίδακτρα συνήθως συμπεριλαμβάνεται και η σίτιση. Δεκατιανό και μεσημεριανό. Στο δημόσιο σχολείο ξεκινήστε να οργανώνετε τους χρόνους σας με το μαγείρεμα γιατί καθημερινά θα φτιάχνετε 2-3 μπολάκια φαγητού για το παιδί σας. Επίσης στο δημόσιο σχολείο βασική προϋπόθεση είναι το παιδί να ξέρει και να μπορεί να τρώει μόνο του. Εάν ανήκει στην κατηγορία των λιγόφαγων παιδιών μάλλον θα έχετε πρόβλημα, εκεί απλώς εύχεστε να πετύχει κάποιον ευαισθητοποιημένο εκπαιδευτικό ο οποίος θα το παροτρύνει (σε καμία περίπτωση δεν θα το ταΐσει). Στις μεγαλύτερες τάξεις (δημοτικό και πάνω) θα είσαστε προσεκτικοί σχετικά με το φαγητό του παιδιού διότι πολλά κρούσματα κλοπής φαγητού παρατηρούνται… Τέλος να γνωρίζετε πως το παιδί σας θα τρώει καθημερινά κρύο φαγητό καθώς οι δασκάλες δεν μπορούν να αναλάβουν να ζεσταίνουν τα φαγητά και τραπεζοκόμοι πλέον δεν υπάρχουν… Επίσης δεν επιτρέπονται οι σούπες, όπως είναι λογικό βέβαια… Κοινώς το παιδί σας στο ολοήμερο θα πήξει στην ξηρά τροφή…
- Νοοτροπία. Στα δημόσια σχολεία θεωρώ πως υπάρχει μια υπευθυνότητα μεγαλύτερη από τα παιδιά. Για να είναι καλός μαθητής κάποιος θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ. Στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο θα πρέπει απλά να είναι αρκετά “δραστήριος”. Διατηρώ μια επιφύλαξη σχετικά με το όνομα του ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου. Υπάρχουν κάποια τα οποία θέλουν να διατηρούν την καλή τους φήμη και τα υψηλά ποσοστά επιτυχίας και για αυτό είναι αρκετά αυστηρά με την βαθμολογία και την συνολική δουλειά που γίνεται. Σε αυτές τις περιπτώσεις αυτά τα σχολεία θεωρώ πως είναι ότι καλύτερο μπορούμε να προσφέρουμε, από εφόδια, στο παιδί μας. Αλλά…. προετοιμαστείτε για εξωπραγματικά ποσά…. Που στο τέλος δεν είμαι και σίγουρη εάν αξίζουν αν αναλογιστούμε την συνολική κατάσταση της χώρα μας… Μήπως να κρατήσετε τα χρήματα ως επένδυση για μελλοντικές σπουδές στο εξωτερικό;! Προσωπικά αν και απόφοιτος δημόσιου Πανεπιστήμιου στην χώρα μου, νιώθω πολύ απογοητευμένη με την αποτελεσματικότητα αυτού…
- Περιοχή. Θα σας πω με απόλυτη σιγουριά πως η περιοχή στην οποία βρίσκεται το δημόσιο σχολείο δείχνει και τις υποδομές του κατά ένα μεγάλο βαθμό. Άλλα δημόσια σχολεία θα συναντήσετε σε Βόρια Προάστια ή Νότια Προάστια και άλλα σε κέντρο Αθήνας ή Πειραιά ή άλλες υποβαθμισμένες περιοχές… Ένα δημόσιο σχολείο πχ στην Γλυφάδα (έχω μεγαλώσει εκεί και μιλάω εκ πείρας) είναι ίδιο σε εγκαταστάσεις και ποιότητα (μη πω και καλύτερο) με κάποιο ιδιωτικό σχολείο του Πειραιά.
Για εμένα η επιλογή ήταν μονόδρομος μετά από δύο σχεδόν χρόνια σε ιδιωτικό παιδικό σταθμό. Για προνήπιο τελειώνουμε φέτος το δημόσιο νηπιαγωγείο. Πιστεύω πως σε ηλικίες κάτω των 4 ετών μάλλον ένας ιδιωτικός παιδικός σταθμός είναι καλύτερος λόγο καθαριότητας, σίτισης, προσωπικού, προσοχής και φύλαξης. Εάν τα οικονομικά δεν επαρκούν ώστε το παιδί να ακολουθήσει για όλα τα χρόνια ιδιωτική εκπαίδευση θα πρέπει στο προνήπιο ή το αργότερο στο νηπιαγωγείο να ενταχθεί σε δημόσιο σχολείο ώστε να μπορέσει να προσαρμοστεί. Ναι υπάρχει διαφορά έντονη και πρέπει να περάσει την φάση της προσαρμογής! Φέτος τουλάχιστον εμείς το βιώσαμε έντονα… Όμως ήταν ένα επιτυχημένο μεταβατικό στάδιο και θεωρώ πως του χρόνου επίσημα πλέον στο νηπιαγωγείο θα είμαστε ακόμα καλύτερα!
Καλή επιτυχία στα παιδάκια μας, Καλή Δύναμη σε εμάς τους γονείς και εύχομαι Υγεία! Όλα τα άλλα έρχονται!
Χωρίς να έχω καμία πρόθεση να σχολιάσω το άρθρο συνολικά θα εστιάσω σε 2-3 πράγματα που αναφέρετε και δεν ισχύουν. Όλα τα σχολεία που υπάγονται στο Υπυργείο Παιδείας έχουν τις ίδιες μέρες διακοπές, ανοίγουν στις 11/9 κλείνουν 15/6 και διακοπές Χριστούγεννα, Πάσχα, εθνικές εορτές το ίδιο. Τώρα αν παρέχεται δυνατότητα φύλαξης, με επιπλεόν κόστος, είναι άλλο θέμα, πάντως μάθημα δεν γίνεται. Φυσικά στο δημόσιο υπάρχουν οι απεργίες (που πλέον έχουν μηδαμινή συμμετοχή και 2 μέρες, μέσα στη χρονιά, για επιμόρφωση εκπαιδευτικών).
Το άλλο σημαντικό θέμα που αναφέρετε είναι ότι ελάχιστα δημόσια σχολεία έχουν φαρμακείο. Όλα τα σχολεία είναι υποχρεωμένα από το νόμο να έχουν φαρμακείο με συγκεκριμένο περιεχόμενο, μπορεί να μην περιλαμβάνει αντιβιοτικά -γιατί ο νόμος απαγορεύει τη χορήγησή τους χωρίς την άδεια των γονεών- αλλά σίγουρα έχει τα απαραίτητα. Δηλαδή τι τα κάνουν τα παιδιά που έχουν χτυπήσει; Τα αφήνουν στη μοίρα τους ή μήπως βάζουν βοτάνια; Είναι πολύ σοβαρό αυτό και προσωπικά δεν έχω βρεθεί σε σχολείο που δεν έχει φαρμακείο, υπάρχει μάλιστα και υπεύθυνος εκπαιδευτικός για το φαρμακείο και το παίρνουν μαζί τους και στις εκδρομές.
Τέλος κάθε σχολείο έχει 2-3 φούρνους μικροκυμάτων για να ζεσταίνονται τα φαγητά στο ολοήμερο. Ο εκπαιδευτικός του ολοήμερου, την ώρα της σίτισης, έχει αυτό το καθήκον και δεν έχω συναντήσει εκπαιδευτικό να αρνείται να ζεστάνει τις φακές των παιδιών. Τώρα το ότι δεν μπουκώνει τα παιδιά με το ζόρι όπως κάνουν οι γονείς στο σπίτι είναι άλλο θέμα…. Στο ιδιωτικό αναγκάζεται να τα πιέσει να φάνε γιατί επιμένουν οι γονείς και εκεί πρέπει να είναι ευχαριστημένοι οι γονείς και κανείς δεν τολμάει να τους πει ότι αυτό που κάνουν είναι λάθος για το παιδί. Δεν μπουκώνουμε τα παιδιά κανενός, ούτε τα δικά μας παιδιά, ούτε τον εαυτό μας όπως δεν δέρνουμε, δεν προσβάλλουμε, δεν κακοποιούμε.
Κάτι τελευταίο -το εννοώ τώρα- το παιδί έχει ανάγκη το σπιτικό του, το χώρο του, το οικείο περιβάλλον του…. Θεωρείτε ότι επειδή οι γονείς λείπουν 12 ώρες από το σπίτι πρέπει να λείπει κι αυτό. Δεν το νιώθω καθόλου σωστό αυτό. Κανένα σχολείο, ούτε το Hogwarts, δεν μπορεί να παρέχει τη ζεστασιά, την ασφάλεια του σπιτικού.
Αγαπητή κα Korina. Αρχικά να σας ευχαριστήσω θερμά για την συμμετοχή σας και το σχόλιό σας καθώς οι εμπειρίες και οι γνώσεις των γονέων είναι πάντα απαραίτητες και μας βοηθούν όλους να γίνουμε καλύτεροι! Αρχικά να διευκρινίσω πως προσωπικά υπήρξα εργαζόμενη μαμά όπου άφησα την δουλειά μου για αυτόν ακριβώς το λόγο που αναφέρετε…Να είμαι δίπλα στο παιδί μου, αποκλειστικά, να μη λείπω τόσες ώρες από το σπίτι και φυσικά ουδέποτε να το στείλω σε ολοήμερο σχολείο. Βέβαια σε αυτό δεν μου δίνω τα εύσημα και μία άλλη μάνα η οποία είναι εργαζόμενη δεν θα την κατηγορήσω. Αυτό έχει να κάνει με την οικονομική δυνατότητα αλλά και τις επιλογές που διαθέτει η κάθε οικογένεια. Θα ήθελα επίσης να σας αναφέρω πως έχω μαρτυρίες και άλλων γονέων από άλλα δημόσια επίσης σχολεία με παρόμοια προβλήματα. Είναι γνωστό τραπεζοκόμοι δεν υπάρχουν, οι καθαρίστριες μένουν απλήρωτες και ένα σωρό προβλήματα παρουσιάζονται στην λειτουργία των σχολείων. Άλλοι εκπαιδευτικοί προφανώς μπορεί να δέχονται την δουλειά ταυτόχρονα του τραπεζοκόμου, αρκετοί όμως διαφωνούν. Σχετικά με τα συγκεκριμένα θέματα τα οποία σας έκαναν εντύπωση να σας επισημάνω πως ναι ισχύουν στο δικό μας δημόσιο νηπιαγωγείο! Και ναι χωρίς να θέλω να αναφέρω ποιο ακριβώς δημόσιο σχολείο είναι, για ευνόητους λόγους, έχουν γίνει και σχετικές καταγγελίες στον δήμος από τους γονείς… Φαρμακείο πρώτων βοηθειών πήγε μια μαμά και υπόλοιπες προσθέσαμε επιπλέον υλικά, συμμαθητής μας χτύπησε και δεν είχαν τίποτα να βάλουν επάνω στο τραύμα οι δασκάλες για αυτό και τους τα πήγαμε εμείς, φούρνος μικροκυμάτων υπάρχει ένας και οι δασκάλες έχουν δηλώσει ρητά ότι δεν είναι η δουλειά τους να ζεσταίνουν το φαγητό και οι γονείς να χρησιμοποιούν θερμομπάγκς για τα τάπερ των παιδιών τους. Ζητήθηκε με αίτημα των γονέων να προσληφθεί τραπεζοκόμος καθώς και καθαρίστρια με κόστος των γονέων και επίσης δεν έγινε δεκτό. Σχετικά με την λειτουργία των εκπαιδευτηρίων σαφώς και συζητάμε για επιπλέον κόστος στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια. Αλλά να σας τονίσω την ανάγκη εξυπηρέτησης γονέων που εργάζονται με αγώνα και άγχος και όταν κλείνουν τα σχολεία έχουν σοβαρό πρόβλημα για το που θα αφήσουν τα παιδιά τους όταν οι ίδιοι δεν έχουν την δυνατότητα παρατεταμένης άδειας από την εργασία τους. Εκεί επιστρατεύονται όπως είναι λογικό γιαγιάδες και παππούδες και αν δεν υπάρχουν τότε απευθύνονται σε ιδιωτικούς σταθμούς φύλαξης, προφανώς. Θα ήθελα κλείνοντας το μακροσκελές σχόλιό να σας πω ότι αν και τα τόσα προβλήματα που παρουσιάζονται στο σχολείο μας (μάλλον είχαμε κακή τύχη), εμείς θα συνεχίσουμε του χρόνου εκεί ξανά. Η κόρη μου ήταν στο κλασικό τμήμα και του χρόνου επίσης θα είναι στο κλασικό τμήμα που τελειώνουν 12΄15. Υπό αυτές τις συνθήκες δυστυχώς επειδή δεν διαθέτω βοήθεια από γιαγιάδες, αδυνατώ να αναζητήσω εργασία και επίσης… υπό αυτές τις συνθήκες δεν θέλω το παιδί μου να βρίσκεται στο ολοήμερο τμήμα. Σας ευχαριστώ θερμά και πάλι για την συμμετοχή σας. Εύχομαι να βρούμε στην πορεία σωστούς εκπαιδευτικούς με όρεξη, χαρά και πάνω από όλα συνέπεια και υπευθυνότητα!
Αγαπητή Κορίνα με το ίδιο σκεπτικό τότε να μην στέλναμε ποτέ τα παιδιά μας σχολείο.. να τα κρατούσαμε στη θαλπωρή και στη ζεστασιά του σπιτικού μας. Τα 12ώρα που αναφέρονται παραπάνω με το το σχόλασμα στις 12’15 έχει πολύ μεγάλη διαφορά… κάμποσες ώρες νομίζω. Όπως επίσης και οι απεργίες.. μην λέμε οτι θέλουμε. Οσον αφορά πχ τα φάρμακα, όταν ένα παιδί έχει πυρετό δεν δίνουν οι δημόσιοι λίγο ντεπόν, δηλαδή εαν ο γονέας θέλει 2 ώρες για να πάει να πάρει το παιδί του πρέπει ο πυρετός να πάει 40? Επίσης επειδή είδα να επικαλείστε νόμους και Υπουργεία εγώ θα πω σε άλλη χώρα not here! Προσωπικά΄ψάχνωντας για δημόσιο νηπιαγωγείο για το γιο μου (γιατί μέχρι τότε ήμουν υπέρ των δημόσιων) έπαθα σοκ όταν είδα.. Δεν λέω μπορεί οι δασκαλοι να έχουν όλη την καλή διάθεση, αλλά μην λέμε οτι θέλουμε ότι όλα δουλευουν ρολόι γιατί τότε προφανώς εγώ ζω σε άλλο κόσμο. Επελεξα ιδιωτικό και επειδή βαρέθηκα να ακούω οτι συμπεριφέρονται καλά στα παιδιά επειδή πληρώνουμε οκ εγώ το δέχομαι γιατί στην τελική αυτό θέλω να είναι το παιδι μου καλά και να περνάει ακόμα καλύτερα.. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι κακό αυτό. Αφούν κάνουν καλά τη δουλειά τους να πληρωθούν. Σε αντίθεση με τα νηπιαγωγεία που είναι απαράδεκτα στην περιοχή που μένω οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί είναι φοβεροί! Ανώτεροι απο πολλούς ιδιωτικούς. Εκεί φυσικά και το παραδέχομαι γιατί έχω γυρίσει πολλούς και τα έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια.. και όχι απόψεις και γνώμες αλλων.
Αν ο γονιός και ο δάσκαλος συμπεριφέρονται με αγάπη και σεβασμό στο παιδί όλα τα άλλα θα έρθουν και θα είναι υπέροχα! Ανεξάρτητα από σχολεία, ιδιωτικά ή δημόσια
Εκεί ακριβώς ποντάρουμε αγαπητή μου Γιούλη στην αγάπη και την συνέπεια του εκπαιδευτικού! Τα εργαλεία του είναι ελάχιστα, εύχομαι όμως με το να αγαπά αυτό που κάνει και με το να μην αναλύει στους γονείς το τι είναι δουλειά του να κάνει και τι όχι, βάζει τις βάσεις για εμπιστοσύνη και συνεργασία! Όλα είναι δύσκολα, ποιος έχει εύκολη εργασία; Στην συγκεκριμένη περίπτωση εκτός από εργασία έχουμε να κάνουμε και με λειτούργημα… Συνεπώς η υπευθυνότητα και η συνέπεια έχουν ακόμα μεγαλύτερη βαρύτητα. Σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου!
Δυστυχώς η παιδεία πάει από το κακό στο χειρότερο στην χώρα μας! Το ίδιο και τα οικονομικά, οπότε πολλές φορές δεν έχεις καν την επιλογή. Όμως με προβληματίζει αυτό που λες ”..μήπως να κρατήσουμε τα χρήματα για μελλοντικές σπουδές στο εξωτερικό;” Επειδή το σκέφτομαι 2 χρόνια τώρα (τουλάχιστον) — άραγε το να τα κρατήσουμε είναι εφικτό ; – εν όψη κουρέματος κλπ – οπότε πάλι τα χάνεις.. Και δεύτερον , με τόσες καταλήψεις και έλλειψη ουσιαστικής παιδείας στα σχολεία ( τα δημόσια) πως θα πάρουν τις βάσεις ώστε να φτάσουν κάποτε στο πανεπιστήμιο;; Η πάλι θα πρέπει να τα δώσω σε φροντιστήρια κλπ για να έχω το επιθυμητό αποτέλεσμα;; Απάντηση δεν έχω βρει..
Η μεγάλη μου κόρη όσο πήγαινε παιδικό την είχα σε ιδιωτικό και ήμουν ευχαριστημένη. Φέτος τελειώνει το νηπιαγωγείο σε δημόσιο. Δεν ξέρω αν είμασταν τυχεροί αλλα είμαι παααρα πολυ ευχαριστημένη. Τόσο από τη δασκάλα, τη λειτουργία του σχολείου, το περιβάλλον, τους άλλους γονείς που η πλειοψηφία δείχνει ενδιαφέρον! Μακάρι να συνεχίσουμε έτσι και στο δημοτικό!
Δυστυχώς είναι μεγάλη η στενοχώρια του γονέα όταν βλέπει το παιδί του να βρίσκεται σε σχολείο χωρίς υποδομές και καλές συνθήκες, κυρίως όταν το παιδί είναι μικρό σε ηλικία. Εύχομαι τα πράγματα να φτιάξουν και οι συνθήκες των σχολείο, η όρεξη των εκπαιδευτικών καθώς και τα οικονομικά των νοικοκυριών. Όλοι οι γονείς τελικά τι θέλουμε; Θέλουμε να παρέχουμε τα καλύτερα εφόδια στα παιδιά μας και όσο πιο ευχάριστο περιβάλλον γίνεται. Ευχαριστούμε για το σχόλιό σας και την επίσκεψη.
Θέλω να διατηρώ τις ελπίδες μου για αυτόν τον τόπο και το μέλλον των παιδιών μας όσο κακή εμπειρία αν έχω και προσωπικά από την χρήση του δικού μου ακαδημαϊκού τίτλου σε αυτή τη χώρα…Ουσιαστικά άσχημη εμπειρία έχω σχετικά με την μεταχείριση των νέων μαμάδων στον ιδιωτικό τομέα έχω αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα…Η χώρα μας πιστεύω διαθέτει τα καλύτερα Πανεπιστήμια στην Ευρώπη αλλά αυτό που τους λείπει όπως και σε ολόκληρο το εκπαιδευτικό σύστημα είναι τα εργαλεία, οι υποδομές, οι κανονισμοί, τα κίνητρα και η διάθεση των εκπαιδευτικών. Δεν έχω απαντήσει και εγώ σε αυτό το ερώτημα που θέτεις διότι η κατάσταση γύρω μας διαρκώς αποσταθεροποιείται και είναι αδύνατον να φτιάξω ένα πλάνο επάνω σε κινούμενη άμμο…
Είναι μεγάλη η χαρά και η τύχη να βρίσκεις ωραία σχολεία από άποψη υποδομών και κυρίως ορεξάτους εκπαιδευτικούς! Στο δικό μας σχολείο πριν αλλάξει στα μέσα της χρονιάς η δασκάλα στο τμήμα, η μικρή μου είχε για δασκάλα έναν φοβερό άνθρωπο, με φοβερή όρεξη και κυρίως αγάπη για τα παιδιά. Αν και υποδομές έλειπαν αν και η καθαριότητα ήταν κακή, η δασκάλα σε συνεργασία με τους γονείς κάναμε κινήσεις ώστε ο χώρος να καθαρίζεται (με δική της προτροπή), μέχρι και κουρτίνες προσωπικά έχω πλύνει… Δυστυχώς η δασκάλα έφυγε αφού δεν ήταν μόνιμη και επέστρεψε η μόνιμη, η διευθύντρια του σχολείου. Δεν μπορώ να πω ότι είμαι ευχαριστημένη και εγώ και αρκετοί γονείς, από πολλές απόψεις… Δεν αντιλέγω λοιπόν ότι υπάρχουν εξαιρετικοί εκπαιδευτικοί, το θέμα είναι να τους πετύχεις… Σε ευχαριστώ για το σχόλιο και την επίσκεψη σου!
Προσωπικά έχω πάει νήπιο σε ιδιωτικό και τις τρεις πρώτες τάξεις του δημοτικού σε δημόσιο. Η δασκάλα του δημοτικού είχε άλλου το μυαλό της και ενώ υπήρχαν παράπονα απο τους γονείς επειδή ήταν η σύζυγος του διευθυντή δεν την ακουμπούσε κανένας! Πηγαίνοντας δε στο ιδιωτικό στη τετάρτη δημοτικού είχα απίστευτα κενά και έτρεχα να τα καλύψω. Γιατί? Τι έφταιξα?
Ξανά έκανα μία προσπάθεια για δημόσιο στη Γ’ Γυμνασίου αλλά έφυγα μετά απο 15 μέρες και τότε πήγα (για άλλους λόγους βέβαια) Αγγλία σε Καθολικό δημόσιο σχολείο. Η μέρα με την νύχτα παρεμπιπτόντως.
Μεγάλες διαφορές σε θέματα συμπεριφοράς και μάθησης μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού, όταν είχαμε απορίες και κενά οι καθηγητές ήταν εκεί να μας βοηθήσουν, κάτι που στο δημόσιο οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί δε το θεωρούν υποχρέωση τους και αν θέλει το κάνει κάποιος. Λες και δεν είναι εκεί για να μας μάθουν..
Στο ιδιωτικό μάθαμε να σεβόμαστε γιατί η διευθύντρια δεν ήταν της άποψης πως αφού με πληρώνουν να τους κάνω τα χατίρια (λανθασμένη άποψη – τουλάχιστον για το σχολείο που πήγαινα), ήθελε να βγάλει πρώτα από όλα σωστούς ανθρώπους! Και αποβολές φάγαμε και τους γονείς καλούσαν και δεν τολμούσαμε να πούμε κιχ, εννοείται πως οι γονείς μας δεν έδωσαν ποτέ δίκιο στις τρέλες μας επειδή ήμασταν τα παιδάκια τους, είχαμε δεν είχαμε δίκιο για να το έλεγε ο καθηγητής κάτι θα έκανες ήταν η απάντηση. Δε ακύρωναν ποτέ την απόφαση του σχολείου! Και βέβαια όταν λούφαρες και πήγαινες αδιάβαστος ενημερώνονταν οι γονείς σου ακόμα και στο Γυμνάσιο.
Για το δημόσιο σχολείο σου λέω (ως γυναίκα εκπαιδευτικού) πως όντως είναι θέμα τύχης να βρεις το καλό καθηγητή που έχει όρεξη παρά όλες τις δυσκολίες, αγαπάει τα παιδιά με όλα τους τα στραβά και να μπορεί να τους επιβληθεί την ίδια στιγμή. Όλα αυτά αν τον αφήνουν κάποιοι ανώτεροι να κάνει όπως νομίζει την δουλειά του! Μην ξεχνάμε πως στην Ελλάδα όποιος χαλάει την πιάτσα και δουλεύει.. δεν είναι αρεστός.
Εδώ που είμαστε ευτυχώς δεν αντιμετωπίζουμε τέτοια θέματα, υπάρχει ακόμα κράτος, ίσα ισα που στα δημόσια ‘κακομαθαίνουν’ τα παιδιά και τα αυστηρά είναι τα ιδιωτικά.
Γιατι όμως μας κάνει εντύπωση δεν καταλαβαίνω?? Δε βλέπουμε τι γίνεται σε δημόσιες υπηρεσίες ΙΚΑ- ΕΦΟΡΊΑ? Πρέπει να πέσεις σε ευσυνείδητο υπάλληλο για να κάνεις την δουλειά σου. Γιατί να διαφέρει το σχολείο αφού επικρατεί η ίδια λογική? Και μέσα σε όλα αυτά κανείς δε σκέφτεται πως σε όλο αυτό την πληρώνουν τα παιδιά όλων, ιδιωτικών και δημοσιών υπαλλήλων.
Αγαπητή eleana έθιξες μεγάλο θέμα… κατά πόσο λειτουργεί αποτελεσματικά ο δημόσιος τομέας μέσα στον οποίο είναι φυσικά είναι και τα σχολεία… “Μην ξεχνάμε πως στην Ελλάδα όποιος χαλάει την πιάτσα και δουλεύει.. δεν είναι αρεστός.” δεν μπορώ να μη συμφωνήσω στο έπακρο με λύπη και θυμό ταυτόχρονα… Σε ευχαριστώ για το σχόλιο και την συμμετοχή σου!
Δυστυχώς τα ιδιωτικά παρέχουν πολύ περισσότερα από τα δημόσια, αλλά δυστυχώς και πάλι, αν δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα, το δημόσιο είναι μονόδρομος. Ο γιος μου είχε την τύχη να πηγαίνει σε ένα ιδιωτικό σχολείο, που είχε το Παιδί ως πρωταρχικό και μοναδικό του σκοπό, κι έτσι ήμασταν πολύ τυχεροί και προπαντός το παιδί 🙂 Πολύ ωραίο θέμα 🙂 Φιλιά και καλημέρες!
Γεια σου Μαρία. Εγώ τελείωσα ιδιωτικό, έχοντας περάσει και από δημόσια. Αυτό το πράγμα που παθαίνω με το σχολείο μου δεν το παθαίνω με τίποτα άλλο. Κάθε φορά που βλέπω βιντεάκι από εκδήλωση που έκαναν στο youtube κλαίω. Δεν κλαίω καθόλου εύκολα, δεν έκλαψα στις γέννες των παιδιών, αλλά αν με πας τώρα στο σχολείο μου θα ρίξω δάκρυ κορόμηλο. Ήταν ένα από τα πολύ παλιά σχολεία της Αθήνας. Πολύ θα ήθελα να πάνε και τα παιδιά μου εκεί, αλλά δε γίνεται. Το ξεχωρίζω το σχολείο μου γιατί εκεί μέσα ένιωθα ότι με νοιάζεται ο κάθε δάσκαλος και καθηγητής. Άλλοι συμμαθητές μου πάλι θα σου πουν ότι το σχολείο δεν έλεγε και τίποτα. Όμως δεν είχαν περάσει από δημόσια. Στα δημόσια που πήγα εγώ χωρίς να υπάρχει ποτέ κανένα σοβαρό πρόβλημα δεν μπόρεσα ποτέ να νιώσω την κοινότητα του σχολείου όπως την ένιωσα στο τελευταίο μου σχολείο. Ήταν λες και ο κάθε εργαζόμενος εκεί ήταν δοσμένος στο σχολείο που υπηρετούσε. Τους ένοιαζε το σχολείο, τους ένοιαζε να μάθουμε, τους ένοιαζε τι κάναμε αφού αποφοιτήσαμε (ακόμη και χρόνια μετά είχα καθηγήτρια που θα με έπαιρνε τηλέφωνο να με ρωτήσει πως είμαι.) Ήταν ένα συναίσθημα μεγαλειώδες αυτό που πήρα εκεί μέσα. Ίσως να παραήταν προστατευμένο το περιβάλλον και ίσως αυτό να σε αποκόβει λίγο από την πραγματικότητα. Και αυτό το προσμετρώ στα αρνητικά ενός ιδιωτικού. Σαν ποσοστά επιτυχίας των παιδιών μετά το σχολείο, στα δικά μου χρόνια τότε είχαμε πολλούς περισσότερους από το ιδιωτικό σχολείο που διέπρεψαν επαγγελματικά στο μέλλον παρά από τα δημόσια της περιοχής μου – που θεωρούνταν και καλά – και με τα παιδιά των οποίων είχα επαφές. Όμως, νομίζω πως τελικά ο κάθε άνθρωπος θα καταφέρει στη ζωή του αυτά που είναι να καταφέρει ανεξάρτητα από το σχολείο στο οποίο φοίτησε. Βοηθάει όταν βάλεις ένα μαθητή σε μία τάξη που υπάρχει υψηλό επίπεδο και όλοι οι μαθητές προσπαθούν πολύ για να πετύχουν καλά αποτελέσματα (ο ένας βοηθάει τον άλλο γιατί τον παρασύρει), αλλά τελικά ο άνθρωπος που είναι να προοδεύσει θα τα καταφέρει όποια αφετηρία κι αν είχε. Δεν έχω πια γνώμη για τα σχολεία, ενώ κάποτε ήμουν πολύ υπέρ των ιδιωτικών – κι ας ήξερα και τότε ότι δε θα είμαι σε θέση να τα πάω εκεί τα δικά μου παιδιά. Όμως αν κέρδιζα το λαχείο ή αν επιστρέφαμε στις προ κρίσης εποχές τα παιδιά μου θα τα έστελνα στο δικό μου ιδιωτικό σχολείο καθαρά για συναισθηματικούς λόγους. Τα λεφτά νομίζω πως είναι δύσκολο να πει κανείς αν αξίζουν ή δεν αξίζουν, γιατί το αν άξιζαν θα φανεί μετά από πολλά χρόνια που το παιδί θα είναι ενήλικας και θα μπορεί να πει με βεβαιότητα ποια στοιχεία (καλά ή κακά) του έδωσε το σχολείο του και είναι αυτά που τον συντροφεύουν και στην υπόλοιπη ζωή του.
Αγαπητή μου petra σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου και την συμμετοχή σου. Καλώς ή κακώς σε αυτόν τον μονόδρομο είμαστε πλέον οι περισσότεροι γονείς. Το κακό πιστεύω δεν είναι τόσο αυτό όσο πιστεύω η έλλειψη ενδιαφέροντος και ελπίδας. Όλη αυτή η απαισιοδοξία και οι συνεχόμενες αποτυχημένες μεταρυθμίσεις, έχουν πλήξει σοβαρά το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Εύχομαι τα πράγματα να ομαλοποιηθούν και οι εκπαιδευτικοί να βρουν την χαμένη όρεξη και χαρά!
Αγαπητή μου Ελίνα σε ευχαριστώ θερμά για την τοποθέτησή σου. Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μας τις σκέψεις και τις εμπειρίες σου, είναι τόσο βοηθητικό αλλά ταυτόχρονα και διδακτικό. Χαίρομαι που είχες τόσο όμορφα μαθητικά χρόνια και θα συμφωνήσω μαζί σου στο όταν υπάρχει υψηλό επίπεδο όλοι οι μαθητές προσπαθούν και ο ένας τραβάει τον άλλο προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω! Σχετικά με το αν αξίζει το κόστος από τα δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείο είναι κάτι δύσκολο να πούμε με σιγουριά. Περισσότερο πιστεύω γιατί είναι τόσο ρευστά τα πράγματα στην χώρα μας που ακόμα και εξαιρετικό να είναι το ιδωτικό εκπαιδευτήριο προβληματίζομαι για το μέλλον το οποίο υπάρχει μέσα στην ίδια τη χώρα μας. Σκληρό αυτό που λέω αλλά το βλέπουμε συνεχώς να επιβεβαιώνεται… Σε ευχαριστώ και πάλι για την συμμετοχή σου!
Λοιπόν, φέτος θα ξεκινήσει και η Χαριτινη παιδικό σταθμό. Επέλεξα ιδιωτικό παρότι θα δυσκολευτουμε πολύ οικονομικά!
Στο δημόσιο της γειτονιάς μας, μου ειπαν οτι πρέπει να πηγαινει μονο του το παιδακι τουαλετα αλλα και να σκουπιζεται μονο του!
Και σας ρωταω εγω τωρα? Μπορει ενα παιδακι 3 χρόνων να παει μονο του τουαλετα αλλα κ να σκουπιστει κιολας? Η δικια μου τωρα έβγαλε τη πανα κ ακομα δυσκολευεται να κατεβασει το παντελόνι της.
Και δεν ηταν μόνο αυτος ο λογος. Θα τη πηγαινω στις 8 και θα τη παιρνω στις 4 το μεσημέρι! Και αν θελω θα κανει κ απογευματινες δραστηριοτητες.
Κανω 2 δουλειές εκ των οποιων η μια δεν εχει στανταρ ωραριο κ στις γιορτές τρεχω. Οποτε θα την εχω σχολειο. Ηδη πληρωνω κοπελα! Αλλα τι να κάνω? Ετσι οπως εγιναν τα πραγματα πρεπει να δουλεψουμε!
Και να σημειωσω ότι ο “μισθος ” της μιας μου δουλειάς θα πήγαινει στο σχολειο. Τι να κανω ομως?
Ας πουμε οτι θα νιωθω λιγο περισσοτερη ασφάλεια για το παιδι μου!
Αυτα απο εμενα!
Δηλώνω καταρχήν υπέρμαχος της δημόσιας εκπαίδευσης για πολλούς και διάφορους λόγους (στους οποίους δεν συμπεριλαμβάνεται η καθαριότητα). Τελικά πιστεύω πως καλό σχολείο είναι αυτό που το αγαπούν τα παιδιά. Έχω την τύχη να έχω αγαπήσει το δημόσιο σχολείο, παρόλα τα στραβά του, που σαφώς και χωρίς αμφιβολία έχει αρκετά. Σήμερα όμως αντιλαμβάνομαι ότι ακόμα και από τα στραβά του έχω διδαχθεί πράγματα. Άλλωστε η κοινωνία στην οποία ζούμε και την οποία γνωρίζουν και τα παιδιά μας δεν είναι μια τέλεια κοινωνία!
Διανύω μια περίοδο έντονου προβληματισμού μια και ο μεγάλος μου θα πάει φέτος πρώτη δημοτικού. Δεν κρύβω ότι ανήκω στους ονειροπόλους που ονειρεύονται και παλεύουν για μια άλλου είδους παιδεία και μπήκα στον πειρασμό να εξετάσω και το ενδεχόμενο ενός ιδιωτικού σχολείου. Όσο το ψάχνω όμως τόσο καταλήγω ότι τελικά δεν ονειρεύομαι ένα ιδιωτικό σχολείο για τα παιδιά μου (μια και τα ιδιωτικά ακολουθούν επί της ουσίας και με ελάχιστες λαμπρές εξαιρέσεις που ωστόσο συναντάς και σε κάποια δημόσια, την ίδια λογική με τα δημόσια). Αυτό που νομίζω πως χρειαζόμαστε είναι μια εντελώς διαφορετική οπτική όσον αφορά στο θέμα της παιδείας και αποφεύγω εσκεμμένως τη λέξη εκπαίδευση, γιατί αυτό νομίζω πως είναι τελικά το πρόβλημα.
Μεγάλο θέμα έθιξες Μαριά! Αν εξαιρέσεις τις εγκαταστάσεις πιστεύω πως καλοί και κακοί εκπαιδευτικοί υπάρχουν παντού! Έχω δει εξαιρετικούς δάσκαλους σε δημόσια σχολεία και δάσκαλους οι οποίοι έχουν εντελώς αντιπαιδαγωγική μέθοδο σε ιδιωτικά! Όμως και εγώ είμαι υπέρμαχος της δημόσιας εκπαίδευσης με ότι και αν σημαίνει αυτό! (Δεν κρύβω βέβαια πως έχω τις επιφυλάξεις μου και τους προβληματισμούς μου)! Πιστεύω πως είναι στο χέρι των γονιών ως ένα βαθμό να στηρίξει τη δουλειά του δασκάλου και να κάνει το παιδί του να αγαπήσει το σχολείο του, όποιο και αν είναι αυτό! Ελπίζω να μη διαψευστώ πανηγυρικά, μεγαλώνοντας τα παιδιά μου!
Αγαπητή Βαρβάρα θεωρώ πως σε αυτές τις ηλικίες ο ιδιωτικός παιδικός σταθμός είναι μονόδρομος. Δεν μπορεί ένα παιδί 3 ετών να αυτοεξυπηρετηθεί άριστα ώστε να ανταποκριθεί στις ανάγκες του δημόσιου παιδικού σταθμού. Επίσης το προσωπικό δεν είναι επαρκές και τα προβλήματα πολλά. Μονόδρομος σε κάθε περίπτωση όπως έχω δηλώσει ο ιδιωτικός παιδικός σταθμός για ηλικίες κάτω των 4 ετών. Εύχομαι καλή σας σχολική χρονιά, είμαι σίγουρη πως η μικρούλα θα το λατρέψει το σχολείο της! Σε εσένα καλή δύναμη και υπομονή…δύσκολοι καιροί!
Χριστίνα μου θα συμφωνήσω μαζί σου σχετικά με τους προβληματισμούς σου και να σου πω ότι λίγοι άνθρωποι διαχωρίζουν τις έννοιες της παιδείας και της εκπαίδευσης που πολύ σωστά έθεσες! Παιδεία… σε όλο της το μεγαλείο! Αυτό ακριβώς λείπει από τα ελληνικά σχολεία δημόσια και ιδιωτικά. Νομίζω πως λείπει και από την κοινωνία μας ολόκληρη… Για να επανέλθει η παιδεία στην κοινωνία πρέπει να ξεκινήσει από τα σχολεία…
Κλειώ μου συμφωνώ μαζί σου, οι γονείς χέρι χέρι με τον εκπαιδευτικό κάνουν σωστή διαμόρφωση των μελλοντικών πολιτών με παιδεία, ήθος και αξιοπρέπεια! Δυστυχώς όμως στο σύνολό τους λίγοι είναι οι εκπαιδευτικοί που απλώνουν το χέρι… Η γενική κατήφεια και απαισιοδοξία στην χώρα μας έχει χτυπήσει πρώτο και καλύτερο το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Οι παιδαγωγοί δεν έχουν όρεξη, δεν έχουν διάθεση… αυτό πρέπει να αντιμετωπίσουμε! Στην συνέχεια οι εγκαταστάσεις, η καθαριότητα και τα εργαλεία στα δημόσια σχολεία είναι υπό συζήτηση…
[…] Αφορμή για να γράψω αυτή την ανάρτηση ήταν η Κλειώ και η Μαρία! […]