Alejandro Zambra – Τρόποι να γυρίζεις σπίτι

Alejandro Zambra Τρόποι να γυρίζεις σπίτι από τις Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ και διαβάζοντας το βιβλίο καταλαβαίνω ότι πρόκειται για αυτοβιογραφία. Ο συγγραφέας μιλά ή έστω προσπαθεί να μιλήσει για τα παιδικά του χρόνια. Μια αυτοβιογραφία που στην πορεία εξελίσσεται σε μυθιστόρημα. Δεν μπορώ να διαχωρίσω ως αναγνώστης με ακρίβεια ποια ακριβώς είναι τα αληθινά στοιχεία στην αφήγηση και ποια έχουν επινοηθεί. “Αντί να ουρλιάζω, γράφω βιβλία” από αυτό καταλαβαίνω την προσπάθεια του συγγραφέα να ξορκίσει το κακό, να αναμοχλεύσει με έντονες δόσεις μελαγχολίας το παρελθόν του…

Η Κλαούδια και ο αφηγητής γνωρίστηκαν το 1985 την νύχτα ενός μεγάλου σεισμού σε μια φτωχική γειτονιά στο Σαντιάγο, πρωτεύουσα της Χιλής. Τότε δικτάτορας στην εξουσία ο Πινοτσέτ και ο συγγραφέας προσπαθεί να μας μεταφέρει το κλίμα της αυξημένη εγκληματικότητας, των εξαφανίσεων, των βίαιων χωρισμών των οικογενειών… Μια τέτοια περίπτωση όχι πλήρως κατανοητή από τα πρώτα κεφάλαια είναι και της Κλαούδιας με τον Ραούλ, που ο αφηγητής ως παιδί ξεκινά να τον παρακολουθεί. Είναι αντικαθεστωτικός και κομμουνιστής… είναι κάτι κακό αυτό, έτσι τουλάχιστον ακούει τους γύρω του να λένε… αλλά στο μυαλό ενός μικρού παιδιού δεν υπάρχει εξήγηση.

Ο αφηγητής θυμάται περιστατικά και συζητήσεις στο οικογενειακό τραπέζι, ταυτόχρονα μας μιλά και για τη ζωή του σήμερα με την πρώην του σύντροφο την Έμε και την συνάντησή του με τη Κλαούδια μετά από αρκετά χρόνια… Μια ταυτόχρονη αφήγηση και αυτοβιογραφία, που φαίνεται έντονα στην προσπάθεια του αφηγητή να θυμηθεί τα παιδικά του χρόνια… Μια νοερή επιστροφή, όπου τα ψίχουλα του Κοντορεβυθούλη έχουν φαγωθεί προ πολλού…

Οι δύο φράσεις που φαντάζουν σαν το μότο του αφηγητή είναι “Αντί να ουρλιάζω, γράφω βιβλία” και “Οι γονείς εγκαταλείπουν τα παιδιά τους. Τα παιδιά εγκαταλείπουν τους γονείς τους. Οι γονείς προστατεύουν ή εγκαταλείπουν αλλά πάντα εγκαταλείπουν. Τα παιδιά μένουν ή φεύγουν αλλά πάντα φεύγουν”. Έντονη μελαγχολία που πλέον το παλιό σπίτι των γονιών δεν είναι πια το ίδιο αλλά και εμείς ως ενήλικες δεν είμαστε όπως όταν ήμασταν παιδιά. Έχουμε ανάγκη να γυρίσουμε να κάνουμε ανασκαφές στην παιδική μας ηλικία εκείνη την εποχή που η αφέλεια κυριαρχούσε. Αυτή την ανάγκη έχει ο αφηγητής, ψάχνει τρόπους να γυρίζει σπίτι…

Προσωπικά μου άρεσε πολύ το βιβλίο και σας το προτείνω γιατί πραγματεύεται σκέψεις και συναισθήματα που προσωπικά βιώνω ως ενήλικας πλέον, κατά το πέρασμα του χρόνου. Είναι ένα θαυμάσιο μυθιστόρημα αναπόλησης της παιδικής ηλικίας, της χαμένης αθωότητας και των ενοχών για την απώλεια της αθωότητας…

Σύγχρονη Ξένη Πεζογραφία – Εκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ
Α’ Έκδοση: 2016
Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης
Σελίδες: 176
ISBN: 978-960-572-100-8

Και μην ξεχάσετε! Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα και Διαγωνισμούς!!!