Ας μάθουμε να είμαστε αισιόδοξοι

Η πρώτη φθινοπωρινή βροχούλα αν και δεν θα την χαρακτήριζα ακριβώς βροχούλα αλλά χαλασμό Κυρίου! Ψυχρούλα, βροχούλα, γκρίζος ουρανός… όλα σήμερα ήταν ξεκάθαρα, και μας έδειξαν ότι ήρθε επίσημα και το φθινόπωρο. Η αλήθεια είναι πως πάντα η φθινοπωρινή βροχή με γέμιζε μελαγχολία. Την λάτρευα γιατί είχα μάθει να ζω και να λατρεύω την μελαγχολία, θεωρώ πως ήμασταν κολλητοί φίλοι για πολλά χρόνια της ζωή μου. Σήμερα έφτιαξα τον καφέ μου και κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο ένιωσα κάτι διαφορετικό, όχι μελαγχολία αλλά αισιοδοξία και χαρά για τα όμορφα που μας φέρνει ο χειμώνας. Δεν ξέρω εάν θα είναι σίγουρα όμορφα αυτά που θα μας φέρει ο χειμώνας αλλά το πιστεύω, το θέλω και θα το προσελκύω με την δική μου μαγνητική δύναμη!

Όσοι και όσες έχετε διαβάσει “το μυστικό” απο Μπερν Ρόντα θα καταλάβετε τι ακριβώς εννοώ…

Όσοι πάλι δεν το έχετε διαβάσει το συνιστώ ανεπιφύλακτα, νομίζω πως είναι ένα αληθινό δώρο για τον εαυτό μας. Θα επανέλθω σε επόμενη ανάρτησή μου με βιβλία must have κατά την άποψή μου καθώς αποτελούν ολόκληρο κεφάλαιο!

Σκεφτόμουν λοιπόν ότι πρέπει και εμείς οι ίδιοι αλλά και ως γονείς να μάθουμε στα παιδιά μας να είναι αισιόδοξα στη ζωή τους. Κατά τη κοινή ρήση τα παιδιά είναι η ελπίδα του μέλλοντος και ως φορείς αυτής της ελπίδα καλούνται να κάνουν πραγματικότητα το “και αυτοί ζήσανε καλά και εμείς καλύτερα”. Η παιδική λογική ή ο παιδικός κόσμος από τη φύση του είναι πλασμένος με φαντασία, ελπίδα και αισιοδοξία. Θα πρέπει να τον προστατέψουμε όσο είναι εφικτό και να τον εμπλουτίσουμε και με άλλα εργαλεία όπως αυτοπεποίθηση, δύναμη, θέληση, υπομονή, επιμονή, ενσυναίσθηση.

Υπάρχουν πολλά σύγχρονα ευρήματα ερευνών που με μεγάλη ανάλυση δείχνουν τα πολλά οφέλη του να είναι αισιόδοξα τα παιδιά και να μεγαλώνουν μέσα σε ένα αισιόδοξο περιβάλλον.

Έχουν αυτοπεποίθηση και αντιμετωπίζουν καλύτερα δύσκολες καταστάσεις, δεν είναι διαρκώς θυμωμένα και θλιμμένα, έχουν καλύτερη ψυχική και σωματική υγεία, πετυχαίνουν ευκολότερα τους στόχους που θέτουν κλπ.

Το αισιόδοξο κομμάτι είναι πως με βάση τις ίδιες μελέτες η αισιοδοξία και γενικότερα ο θετικός τρόπος σκέψης μαθαίνεται (learned optimism).

Συνεπώς με συνεχή προσωπική δουλειά ο κάθε άνθρωπος αφού περάσει το επίπονο, κατά την άποψή μου, στάδιο αφύπνισης μπορεί να μάθει να ελέγχει το υποσυνείδητό του σε έναν ικανοποιητικό βαθμό και να μη το αφήνει να δρα ανεξέλεγκτο.

Αναφορικά με τα παιδιά, θα πρέπει να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον το οποίο δίνει αισιόδοξα πρότυπα ταύτισης, τα μέλη της οικογένειας ασκούν καλοπροαίρετη και μετριοπαθή κριτική, έμφαση στα “δυνατά στοιχεία” της οικογένειας, δημιουργία μιας “βάσης ασφάλειας” η οποία θα βοηθήσει το παιδί να γίνει αυτόνομο και ανεξάρτητο.

Οι καιροί είναι δύσκολοι και αυτό είναι μία σκληρή πραγματικότητα. Εμείς όμως πρέπει σαν αληθινοί ήρωες των παιδιών μας να παλέψουμε με τα θηρία και να τους δείξουμε “τον τρόπο”.