Όταν η απόγνωση σου χτυπά την πόρτα εσύ χτύπα το χέρι στο τραπέζι!

Είναι εκείνες οι στιγμές που δεν ξέρεις αν θέλεις να κλάψεις, να γελάσεις ή απλώς να σιωπήσεις. Όταν η απόγνωση σου χτυπά την πόρτα εσύ χτύπα το χέρι στο τραπέζι!

Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας facebook για να ενημερώνεστε ή να στέλνετε τις δικές σας ιδέες, δημιουργίες και σκέψεις!

Η δουλειά τρέχει, αναποδιές η μία πίσω από την άλλη, τα τηλέφωνα χτυπούν, το σπίτι χαοτικό, τα παιδιά πρέπει να διαβάσουν… όχι άσε κάτω την πιατέλα με τα τυροπιτάκια ΤΩΡΑ σκούπισα με ακούς;!

Το τηλέφωνο στο αφτί και εσύ να προσπαθείς να βγάλεις άκρης, οι δονήσεις των ειδοποιήσεων στο κινητό σου νιώθεις ότι σου σπάνε το νευρικό σου σύστημα. Κατάκοπη και σε απόγνωση να προσπαθείς να βάλεις τις σκέψεις, την οργή αλλά και τις δουλείες σε μια σειρά. Άλλη μια υπέροχη ημέρα που η ταχύτητα σε στραγγίζει, σε σκοτώνει. Κοιτάζεις το πρόσωπο στο καθρέφτη και αναρωτιέσαι “πως γέρασα τόσο;” κοιτάζεις τις ρυτίδες, τις άσπρες τρίχες “θέλει βαφή το μαλλί μου” σου έρχεται να κλάψεις αλλά και να γελάσεις… μια τραγελαφική κατάσταση με πληθώρα συναισθημάτων που υπερχειλίζουν αλλά δεν ξέρεις από που… πως υπερχειλίζει ένα ποτήρι; Κάπου διοχετεύεται το περιεχόμενο του. Το δικό μου… που; Τα δικά μου συναισθήματα που διοχετεύονται;

Είναι η στιγμή που η απόγνωση σου χτυπά την πόρτα και εσύ πρέπει να χτυπήσεις το χέρι στο τραπέζι και να βάλεις μια άνω τελεία. Μια άνω τελεία σε έναν αγώνα δρόμου δίχως τερματισμό, δίχως έπαθλα, δίχως θεατές. Ένας αγώνας που κάνεις διαρκώς με τον ίδιο σου τον εαυτό. Οικογένεια, παιδιά, καριέρα, ένας αγώνας για την τελειότητα; Για την κοινωνική αποκατάσταση ή μήπως κοινωνική αποδοχή;

Εσύ που είσαι μέσα σε όλο αυτό; Χαμένη; Τα όνειρά σου; Οι φιλοδοξίες σου; Που στο καλό χάθηκαν μου λες;! Έγινες μάνα και αγωνίζεσαι διαρκώς για τους άλλους, για τον υπέρτατο τίτλο της super Μάνας! Συγχαρητήρια σου χαρίζω το βραβείο και δώρο ένα πακέτο ψυχοφάρμακα σε οικονομική συσκευασία, γιατί το σίγουρο είναι πως αρκετά χρόνια μετά που τα παιδιά σου θα έχουν μεγαλώσει…. εσύ θα βρεθείς με αυτό το πακέτο…

Πότε ήταν η τελευταία φορά που χτύπησες το χέρι στο τραπέζι και έθεσες στους άλλους τους κανόνες και τα όρια σου; Στον εαυτό σου πρώτο και καλύτερο, στον άντρα σου, στα παιδιά σου, στον εργοδότη σου, στους συγγενείς σου και σε όλους όσους σχεδόν σε καθημερινή βάση ΑΠΑΙΤΟΥΝ από εσένα.

Θα με ρωτήσεις εγώ που κάθομαι τώρα και σου γράφω τι έχω κάνει για όλα τα παραπάνω; ΤΙΠΟΤΑ σχεδόν θα σου απαντήσω. Ανήκω σε αυτή την κατηγορία (δυστυχώς χρυσή μου και καθόλου δεν καμαρώνω για αυτό) των γυναικών χταποδιών… που όπως έλεγα και παλιότερα σε μια καλή μου φίλη… έχουν εκατό πλοκάμια για να προλαβαίνουν τα πάντα! Να στηρίζουν τους πάντες, να θυσιάζουν τα πάντα και στο τέλος να στραγγίζουν κάθε ίχνος δικής τους ενέργειας.

Αποκομίζοντας ένα βουβό σχεδόν αιματηρό συναίσθημα απόγνωσης που εγκαθίσταται στα ενδότερα δωμάτια της ψυχής… και ξέρεις… οι επισκέψεις εκεί… δεν είναι οι πιο εύκολες!

Δεν έχω να σου δώσω τις 10 καλύτερες συμβουλές ή tips για να κάνεις τη ζωή σου καλύτερη η πιο εύκολη γιατί τα ψάχνω και εγώ ή στην καλύτερη προσπαθώ να τα εφαρμόσω… μόνο ένα πράγμα θα σου πω και βάλε το καλά στο μυαλό σου! Όταν η απόγνωση σου χτυπά την πόρτα εσύ χτύπα το χέρι στο τραπέζι!

Και μην ξεχάσετε! Κάντε LIKE στη σελίδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε για όλα τα τελευταία άρθρα και Διαγωνισμούς!